Ο σταυρός μας ως προϋπόθεση να είμαστε μαθητές του Χριστού
Σχόλιο στο Ευαγγέλιο της Κυριακής Γ΄ Νηστειών
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Στη μέση της Σαρακοστής παρουσιάζεται ο Σταυρός του Κυρίου, για δύναμη κι ενίσχυσή μας, τόσο για την περίοδο αυτή όσο και για ολόκληρη τη ζωή μας. Γιατί δεν υπάρχει χριστιανική ζωή χωρίς θλίψεις, δοκιμασίες, πόνο και δάκρυ, χωρίς σταυρό.
Με την αποδοχή του δικού μας σταυρού γινόμαστε γνώστες του Εσταυρωμένου και «ακολουθούμε αυτόν». Προϋπόθεση, άλλωστε, αυτής της πορείας είναι το «απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν», καθώς στο σημερινό Ευαγγέλιο είπε ο Κύριος.
Ωστόσο, η άρνηση του εαυτού μας και η άρση του σταυρού μας προϋποθέτει το «όστις θέλει». Δεν μπορεί μια τέτοια σημαντική απόφαση ζωής να γίνεται κάτω από οποιανδήποτε μορφή καταπίεσης.
Η δύναμη της ελεύθερης απόφασης ενεργοποιεί τις ψυχικές δυνάμεις για να αρνηθεί ο άνθρωπος τα χαρίσματα του, τις γνώσεις του, τα θελήματά του – ο,τι συνιστά τον εαυτό του – και να δεχτεί τη λογική της Εσταυρωμένης Αγάπης. Η ελευθερία μας, που σέβεται και ο παντοδύναμος Θεός, καθορίζει την άρση του σταυρού μας με υπομονή και πίστη.
Γνώρισμα των μαθητών του Χριστού, σε κάθε τόπο και κάθε εποχή, είναι ο σταυρός. Το «απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν», είναι η κατάθεση του μαρτυρίου μας στο Σταυρό του Κυρίου. Τότε δεν γευόμαστε θάνατο αλλά βλέπουμε τον ερχομό της Βασιλείας Του να έρχεται δυναμικά.
Σε έναν κόσμο αντιπαλότητας, άγχους και θλίψης, όπου επιτυχημένος είναι όποιος έχει λεφτά, ηδονές και δόξα, οι «ασήμαντοι» μαθητές του Εσταυρωμένου έχουν στην καρδιά τους την χαράν Του, την ειρήνη Του, την δόξαν Του.
Δεν είναι η ζωή τους μόνο θλίψεις. Δεν σηκώνουν τον σταυρό τους μόνο. Συγχρόνως βιώνουν την «εντός ημών Βασιλείαν» ως πρόγευση και επιβεβαίωση της Ανάστασης του Κυρίου τους και της δικής τους.
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος
