Γράφει ο Δημήτριος Λυκούδης, θεολόγος
Στον Ακράγαντα της Σικελίας γεννήθηκε και ανδρώθηκε από ευσεβείς γονείς ο Γρηγόριος, στα μέσα περίπου του 7 αι. μ.Χ.
Από μικρός έδειξε την κλίση και ροπή του προς τα έργα της ευσεβείας, καθώς ξεχώριζε από τα άλλα παιδιά, όχι μόνο της ηλικίας του, αλλά και μεγαλύτερα από αυτόν. «Πάτερ Ιερέ Γρηγόριε, από σπαργάνων Θεώ, ανετέθης κολλώμενος» ψάλλουμε στα εσπέρια στιχηρά προς τιμήν του.
Ο Γρηγόριος χειροτονήθηκε διάκονος στα Ιεροσόλυμα, όπου είχε καταφύγει για Προσκύνημα και ιερέας αργότερα, μιας και επιθυμούσε διακαώς να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στο Θεό και στη διακονία της Εκκλησίας.
Ταξίδεψε στη Ρώμη και ένεκα της μεγάλης αρετής και ταπεινώσεὠς του χειροτονήθηκε Επίσκοπος Ακραγαντίνων, μιας ήσυχης Επισκοπής, ως αρχικά έδειχνε. Δεν πέρασε όμως μεγάλο χρονικό διάστημα και ο Γρηγόριος συνάντησε σφοδρό πόλεμο, όχι μόνο από μερίδα λαϊκών, αλλά και από κληρικούς, οι οποίοι τον συκοφαντούσαν διαρκώς ως πόρνο και μοιχό!
Αυτός ο μακάριος έκανε μεγάλες υπομονές, προσευχόταν, αγρυπνούσε, σιωπούσε! Και ο Θεός τον αξίωσε να δοκιμαστεί για την αγάπη του! Για δύο χρόνια, πράγματι, οι κατήγοροι του Γρηγορίου επέτυχαν τον στόχο τους: αφού πρώτα τον εξόρισαν από την Επισκοπή του, τον φυλάκισαν ωσάν κακούργο.
Ήρθε όμως, το πλήρωμα του χρόνου, ήρθη η δοκιμασία, αποδόθηκε ο στέφανος της υπομονής! Με θαυματουργικό τρόπο αποκαλύφθηκε η πλάνη και συκοφαντία και οι πραγματικοί κατήγοροι, οι κληρικού που συνεχώς συκοφαντούσαν τον Άγιο, εντροπιάσθηκαν.
Ο Γρηγόριος επανήλθε και πάλι στον θρόνο του και εποίμανε το ποίμνιο του ειρηνικά. Εκοιμήθη στα 690 μ.Χ.
Η μνήμη του Αγίου τιμάται την 23η Νοεμβρίου.