Πήγε κάποιος αδελφός στον αββά Σισώη, στο όρος του αββά Αντωνίου. Εκεί που συνομιλούσαν ρώτησε τον αββά Σισώη: «Δεν έφτασες ακόμη στα μέτρα του αββά Αντωνίου, πάτερ;»
Ο γέροντας του αποκρίθηκε: «Αν είχα έναν από τους λογισμούς του αββά Αντωνίου, θα γινόμουν ολόκληρος σαν τη φωτιά· ωστόσο, γνωρίζω άνθρωπο που με κόπο μπορεί να βαστάξει τον λογισμό του».
Ένας αδελφός ρώτησε τον αββά Σισώη: «Άραγε έτσι κυνηγούσε ο Σατανάς τους παλιούς;» Ο γέροντας του απάντησε: «Τώρα πιο πολύ, γιατί έφτασε ο καιρός του και ταράζεται».
Ο αββάς Αδέλφιος, ο επίσκοπος Νειλουπόλεως, πήγε κάποτε στον αββά Σισώη, στο όρος του αββά Αντωνίου. Όταν ήταν να αναχωρήσουν, πριν να ξεκινήσουν, τους έβαλε να φάνε, ενώ ήταν ακόμη πρωί, και μάλιστα μέρα νηστείας.
Μόλις κάθισαν στο τραπέζι, κάποιοι αδελφοί χτύπησαν την πόρτα, και ο γέροντας είπε στον μαθητή του: «Δώσε τους λίγο φαγητό, γιατί είναι κουρασμένοι». Ο αββάς Αδέλφιος του είπε τότε: «Άφησέ το για την ώρα, για να μην πουν ότι ο αββάς Σισώης τρώει από το πρωί». Τον κοίταξε ο γέροντας και είπε στον αδελφό: «Πήγαινε να τους δώσεις».
Οι επισκέπτες, μόλις είδαν το φαγητό, ρώτησαν: «Μήπως έχετε φιλοξενούμενους; Μήπως τρώει και ο γέροντας μαζί σας;» «Ναι», τους είπε ο αδελφός. Αυτοί λοιπόν άρχισαν να στενοχωρούνται και να λένε: «Ο Θεός να σας συγχωρήσει, που αφήσατε τον γέροντα να φάει τέτοια ώρα. Δεν το ξέρετε ότι εξαιτίας αυτού θα υποβάλει τον εαυτό του σε ασκητικούς κόπους για πολλές μέρες;»
Τα άκουσε αυτά ο επίσκοπος και έβαλε μετάνοια στον γέροντα λέγοντας: «Συγχώρησέ με, αββά, γιατί εγώ σκέφτηκα ανθρώπινα, ενώ εσύ έκανες το θέλημα του Θεού». Και ο αββάς Σισώης του αποκρίθηκε: «Αν δεν δοξάσει ο Θεός τον άνθρωπο, η δόξα των ανθρώπων δεν είναι τίποτε».
Κάποιοι επισκέφτηκαν τον αββά Σισώη για να ακούσουν κάποιον λόγο από αυτόν, αλλά αυτός δεν τους είπε τίποτε· για όλα έλεγε: «Συγχωρήστε με».
Όταν είδαν τα καλάθια του, ρώτησαν τον μαθητή του Αβραάμ: «Τι τα κάνετε αυτά τα καλάθια;» Εκείνος απάντησε: «Τα διαθέτουμε εδώ και εκεί». Μόλις το άκουσε ο γέροντας είπε: «Και ο Σισώης τρώει από εδώ και από εκεί».
Εκείνοι, όταν το άκουσαν, ωφελήθηκαν πολύ και έφυγαν χαρούμενοι, επειδή οικοδομήθηκαν από την ταπείνωσή του.
Από το βιβλίο: Το Γεροντικό, τόμος Α’, μετάφραση. Εκδόσεις «Το Περιβόλι της Παναγίας», Θεσσαλονίκη 2013, σελ. 310 (Αββάς Σισώης 6, 9, 11, 15, 16).