Ο θείος έρωτας!
Μόλις έβαζε το όνομα του Χριστού στο στόμα της και έλεγε τη λέξη: »Χριστός», έτρεχαν ουρές δακρύων από τα μάτια της, σαν να άνοιγε κάποιος από μέσα της μια βρύση!
Όταν είμαστε ερωτευμένοι, δεν μιλάμε για κανένα άλλο πρόσωπο, δεν σκεφτόμαστε κανένα άλλο πρόσωπο, δεν μας ενδιαφέρει κανένα άλλο πρόσωπο, παρά μόνο εκείνο, που έχουμε ερωτευτεί.
Τέτοιο Θείο έρωτα πρέπει να έχουμε και εμείς για τον Χριστό!
Γνώρισα κάποτε μια καλόγρια, που είχε τέτοιον Θείο έρωτα.
Αυτή η καλόγρια με βοήθησε με τον τρόπο της, ώστε το 1950 να επιστρέψω στο δρόμο του Θεού.
Μόλις έβαζε το όνομα του Χριστού στο στόμα της και έλεγε τη λέξη: »Χριστός», έτρεχαν ουρές δακρύων από τα μάτια της, σαν να άνοιγε κάποιος από μέσα της μια βρύση!
Μια μέρα με είπε:
– Να ήξερες Δημήτρη μου, πόσο μας αγαπάει ο Χριστός!…
θα έλεγες τώρα να πεθάνεις να πας κοντά Του !!!
Να ήξεραν οι άνθρωποι Δημήτρη μου, πόσο πολύ μας αγαπάει ο Χριστός !!!
Να ήξεραν…
Το είπε και τα δάκρυα χύθηκαν κάτω… έτρεχαν ασταμάτητα !!!
Εγώ τρόμαξα, κόπηκε η χολή μου.
Που εγώ… να με χτυπάνε χρόνια, δεν πρόκειται έτσι να δακρύσω…
Εμείς έχουμε τέτοια δάκρυα;
Δεν έχουμε, διότι δεν έχουμε γνώμη τι είναι ο Χριστός για εμάς και τι έκανε ο Χριστός για εμάς…
Δημήτριος Παναγόπουλος
