Ο Βολοκολάμσκ στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και η εύθραυστη «ιερή» ενότητα
Γράφει ο Δημήτριος Λυκούδης, θεολόγος
Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων επισκέφθηκε ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ κ. Αντώνιος τις αμέσως προηγούμενες ημέρες και έγινε δεκτός με χαρά από τον Προκαθήμενο της Σιωνίτιδος Εκκλησίας, κ. Θεόφιλο τον Γ’.
Ο δεύτερος στην τάξη ισχυρός άνδρας του Πατριαρχείου της Μόσχας συζήτησε με τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων γενικότερα ζητήματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος, τόσο στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων όσο και με ορίζοντα την εν γένει ενότητα της Ορθόδοξης Κοινότητας. Αντάλλαξαν δώρα και επισφράγισαν για ακόμη μια φορά το πολύ καλό κλίμα που διατηρείται ανάμεσα σε Μόσχα και Ιεροσόλυμα, πολλές φορές όχι χωρίς συνέπειες στην όλη συνοχή της ορθόδοξης ευρυθμίας.
Η Μόσχα, μετά τη Σερβία και τα Σκόπια, στους οποίους έχει βρει αμέριστη και δημόσια στήριξη σε παγκόσμιο επίπεδο, προσβλέπει στο Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων, ώστε το τελευταίο να συνεχίσει να υποστηρίζει, άλλοτε άμεσα και άλλοτε εμμέσως, κάθε ρωσική αξίωση και ενέργεια.
Με τη σειρά του, το Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων δεν μπορεί να κρύψει τις καλές σχέσεις που διατηρεί με τη Μόσχα, σχέσεις που εν πολλοίς στηρίζονται και ανανεώνονται με τα δεκάδες γκρουπ τουριστών και ρώσων προσκυνητών, που καταφθάνουν καθημερινά στην Αγία Γη και, αναμφισβήτητα, αποφέρουν ισχυρή ανάσα στην οικονομική δυσχέρεια της Σιωνίτιδος Εκκλησίας.
Το Φανάρι παρακολουθεί διακριτικά αυτή την πορεία της Μόσχας και των Ιεροσολύμων, μια πορεία που πολλές φορές, έστω και διά της απραγίας και σιωπής μπροστά σε καίρια ζητήματα, ως αυτό του πολέμου στην Ουκρανία, δυναμιτίζει την ειρήνη και σταθερότητα μεταξύ των Εκκλησιών και σταθερά μεταποιεί το Παλαίφατο Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων σε όχημα με τροχιά πιστής ακολουθίας στο «βαγόνι» του ρωσικού άξονα, αγνοώντας και αδιαφορώντας, εκ του αποτέλεσματος, για όλα όσα άλλα συμβαίνουν στο παγκόσμιο εκκλησιαστικό «γίγνεσθαι». Άλλωστε, η ρωσική εισπήδηση στην αφρικανική γη είναι απτό παράδειγμα των όλων όσων ανωτέρω ανέφερα.
Μένει να φανεί στο επόμενο διάστημα πώς θα διατηρηθεί η ήδη εύθραυστη «ιερή» ενότητα μεταξύ των Εκκλησιών, με τα Πατριαρχεία και τις λοιπές Εκκλησίες να μοιράζονται ανάμεσα σε Φανάρι και Μόσχα, διεκδικώντας καθένας από την πλευρά του ισχυρότερη θέση και λόγο στον εκκλησιαστικό χάρτη και στην ορθόξοξη κοινότητα.
