Έχουμε εισέλθει με την χάρη και την βοήθεια του Θεού στην πιο άγια και ιερή περίοδο της Εκκλησίας μας, την Μεγάλη Εβδομάδα που λέγεται έτσι, γιατί είναι μεγάλα τα γεγονότα που διαδραματίζονται αλλά και γιατί είναι μεγάλος Εκείνος που πάσχει για όλους εμάς.
Κάθε ημέρα αυτής της εβδομάδας, έχει σπουδαία μηνύματα να μας στείλει μέσα από τα υπέροχα τροπάρια, που δημιουργούν στη ψυχή μας κατάνυξη και δέος. Είναι πολύ ωραία η συνήθεια να πηγαίνουμε στην Εκκλησία αυτά τα βράδια με τις συνόψεις και να σιγοψάλλουμε μαζί με τους ψάλτες το τροπάριο «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός…» ή το γνωστό εξαποστειλάριο «Τὸν νυμφώνα σου βλέπω Σωτήρ μου κεκοσμημένον…».
Διερωτώμαι πολλές φορές, πώς μπορούν να ζουν ανάμεσα μας άνθρωποι οι οποίοι είναι άγευστοι αυτής της εβδομάδας που ζυγίζει αιωνιότητα! Ενθυμούμαι ένα φίλο μου που για πολλά χρόνια ήταν μακριά από την Εκκλησία. Μου έλεγε λοιπόν, ότι η Μεγάλη Εβδομάδα ήταν γι’ αυτόν μία ευκαιρία να επισκεφθεί εξωτικά μέρη μακριά από την εκκλησιαστική κατανυκτική ατμόσφαιρα αυτών των ημερών. Χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια, να ψάξει, να μπει στην Εκκλησία συνειδητά και μετά να ομολογήσει ότι τα χρόνια που ζούσε μακριά από την Εκκλησία ήταν γι’ αυτόν, χαμένα χρόνια, χωρίς υπερβολή!
Ο Νυμφίος Χριστός βρίσκεται ήδη στο μέσον του Ναού. Έρχεται με απεριόριστη αγάπη να σταυρωθεί για όλους εμάς, για να μας οδηγήσει στη λύτρωση και στη σωτηρία. Έρχεται ο Νυμφίος Χριστός για να ενωθεί με τον κάθε άνθρωπο και να του αποτινάξει τα δεσμά της αμαρτίας. Έρχεται ο Νυμφίος Χριστός και σήμερα στην κοινωνία της κρίσεως και των μυρίων προβλημάτων για να μας δώσει ελπίδα και θάρρος.
Εμείς από την πλευρά μας, τι κάνουμε; Με τι διάθεση Tον περιμένουμε; Έχουμε την αγάπη ακοίμητη γι’ Αυτόν όπως οι φρόνιμες Παρθένες στην γνωστή παραβολή; Μπορούμε να μπούμε στη διαδικασία της μετανοίας όπως αποτυπώνεται στην αμαρτωλή πόρνη γυναίκα που ο ιερός υμνογράφος με ένα ωραίο ρητορικό σχήμα λόγου λέει: «Δεινὸν η ραθυμία, μεγάλη η μετάνοια;» Μπορούμε να γίνουμε συνδαιτημόνες στη θεία τράπεζα του Μυστικού δείπνου που προσφέρεται σε κάθε πιστό;
Το σίγουρο είναι ότι κάπου χωλαίνουμε. Δεν αγαπάμε όσο πρέπει τον Χριστό. Δεν θυσιαζόμαστε γι’ Αυτόν. Ακόμη και η νηστεία και η άσκηση που κάνουμε πολλές φορές, δεν γίνονται από αγνά ελατήρια. Θέλουμε αξιομισθίες ακολουθώντας δυτικά πρότυπα πιστεύοντας ότι η σχέση μας με τον Χριστό είναι «δούναι και λαβείν». Αγαπάμε τον χρυσό παρά τον Χριστό. Και το αποτέλεσμα, ποιο είναι; Μείωση και σκότωμα της δικής μας αγάπης. Αύξηση και ανοχή της δικής Του θείας αγάπης.
Έλεγε πολύ σοφά ένας Γέροντας ότι η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η εντατική της αγάπης. Ποιάς αγάπης όμως; Της υπερφυσικής που έχει την βάση της, στον Σταυρό του Κυρίου. Γιατί ο Χριστός οδεύει προς το πάθος εκούσια, από αγάπη για τον άνθρωπο.
Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι και εφέτος μία ξεχωριστή ευκαιρία να αντλήσουμε διαχρονικά μηνύματα αλήθειας και ζωής. Να γίνουμε πρώην ως προς την αμαρτία. Όπως την Μεγάλη Δευτέρα ο πρώην άδοξος Ιωσήφ ο Πάγκαλος, την Μεγάλη Τρίτη οι πρώην μωρές Παρθένες, την Μεγάλη Τετάρτη η πρώην πόρνη γυναίκα και ο πρώην Ιούδας, την Μεγάλη Πέμπτη ο πρώην αρνητής Πέτρος, την Μεγάλη Παρασκευή ο πρώην ληστής και το Μεγάλο Σάββατο ο πρώην κρυφός μαθητής Νικόδημος. Όλα αυτά τα παραδείγματα μπορούν να μας δώσουν θάρρος και κουράγιο να κατανοήσουμε το βάθος αλλά και το μέγεθος της μετανοίας και να γίνουμε νυν χριστιανοί, όχι του ονόματος αλλά της πράξεως. Ας ακολουθήσουμε αυτή την πορεία της άπειρης αγάπης του Χριστού μας. Αυτή η πορεία δεν σταματά στον Σταυρό αλλά προχωρά στην Ανάσταση, την οποία εύχομαι όλοι να βιώσουμε αληθινά, γνήσια και αυθεντικά.