Όταν ο ήλιος σβήνει υποδεχόμαστε την Παναγία Μητέρα μας, την Βασίλισσά μας για να συνεχίσουμε τις ικεσίες στο πρόσωπό της, για να παρηγορηθούμε κι εμείς οι φτωχοί και άσημοι από την Μητρική της στοργή, η οποία εξευμενίζει την οργή του Υιού της, από τις αμαρτίες μας, «…και ίλεως γενού υμίν Δέσποτα επί ταις αμαρτίες ημών…» εύχεται μπροστά στο Άγιο Θυσιαστήριο ο Ιερεύς, και πονά κι εκείνος με όλο το εκκλησίασμα και παρακαλεί με δάκρυα στα μάτια στην Κυρά την Δέσποινα, να κατέβει από τον θρόνο της και να εξευμενίσει την οργή του Θεού. Έπειτα, ο Ιερέας, από το Γερόντικό της Παναγίας διαβάζει αυτό που κάνει πάντα η Βασίλισσά μας, να παρακαλεί το Υιό της να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία ο Υιός Της, στα παιδιά του και δικά της παιδιά, για Χάρη της, για την Αγάπη της….και η φωνή του Θεού διαπιστώνει αυτό που είμαστε «οι άνθρωποι καταφρονούν τον λόγο μου, δεν τηρούν τις εντολές μου, δεν έχουν αγάπη μεταξύ τους, κάνουν ανομοίες και αίσχοι και υπερηφανεύονται…ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΣΑΡΚΑ!». Η Μητέρα, και Βασίλισσά μας όμως, με τις δεήσεις και πρεσβείες των Αγίων εξευμένισαν την δίκαιη οργή του Θεού, αποστέλλοντας προφήτες και διδασκάλους για να διδάξουν στον κόσμο την μετάνοια.
Γι’ αυτό στην όψη της Παναγίας Βασίλισσας έχει τυπωθεί αυτό το μυστικό κάλλος που τραβά σαν μαγνήτης τις ευσεβείς ψυχές και τις ησυχάζει τις παρηγορά και τις παρακινεί σε μετάνοια. Κι’ αυτή η πνευματική ευωδία είναι το λεγόμενο «Χαροποιόν Πένθος» που μας χαρίζει η Εκκλησία του Χριστού. Αυτές τις ημέρες ζούμε έντονα την παρουσία της Παναγίας μας καθώς και όσοι έρχονται να προσευχηθούν για δικούς τους ανθρώπους. Μετά από μία Παράκληση, με πλησιάζει μία κυρία και μου λέγει: «σας ευχαριστώ πολύ…όταν ήρθα ένα κοριτσάκι μεταφέρθηκε σε κωματώδη κατάσταση στο Νοσοκομείο της Καρδίτσας, μετά από συνεχόμενους εμετούς και αφυδάτωση. Μέχρι να τελειώσει η Παράκληση το κοριτσάκι συνήλκε και βγήκαν από το Νοσοκομείο. Η Παναγία έκανε το θαύμα της.»
Αυτήν είναι η Βασίλισσά μας που προσκυνούμε καθημερινά (7:00-8:30) στους Αγίους Αναργύρους Κρανιάς Μουζακίου οδεύοντας προς την εορτή της Κοιμήσεως όπου εορτάζουμε και την Σύναξή της. Το άγιο εικόνισμά της, η όψη της μας κάνει να παρηγορούμεθα στις θλίψεις μας και να συνεχίζουμε τον αγώνα της ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ. «Προς τίνα καταφύγω άλλην Αγνή, που προσδράμω λοιπόν και σωθήσομαι, που πορευθώ…εις σε μόνην ελπίζω και θαρρώ και καυχώμαι και εις σε κατέφυγον».
Πρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου