Έχει επικρατήσει σε πολλά σημεία σήμερα, είναι γεγονός και δεν μπορούμε να κρυβόμαστε, πολύ δε περισσότερο να μυωπάζουμε και να εθελοτυφλούμε, αδιαφορώντας δήθεν για τα οικουμενιστικά «ανοίγματα» της Εκκλησίας σε μη Εκκλησίες, καθώς ουδέποτε αποδεχθήκαμε οι ορθόδοξοι ή έστω, προς ώρας, αποδεχόμαστε τους Δυτικούς ως Εκκλησία και τον Πάπα ως «θειότατο αδελφό» και «αγιότατο» Ποντίφικα. Αυτά τα μιαρά και χαζά, η ιστορική Παράδοση της Εκκλησίας τα εξέτασε, η Πατερική Γραμματολογία τα επέκρινε σφοδρότατα και η αγιολογική εμπειρία και ορθοπραξία τα κατεδίκασε και τα απομόνωσε.
Πλην, όμως, ο οικουμενισμός υπάρχει και ζει ανάμεσά μας. Όχι μακριά, όχι κάπου απόρθητα και μονότατα, αλλά, δίπλα μας, γύρω μας και πολλές φορές καλλιεργείται, ναι, ας μην στεκόμαστε ως αυτολοιδορούμενοι των εαυτών μας των ιδίων, καλλιεργείται λέγω καί από το ορθόδοξο ράσο, ασφαλώς από περιορισμένη μερίδα του ορθοδόξου κλήρου και δη της ορθοδόξου αρχιερωσύνης, με δυσδιάκριτο σκοπό και όφελος, πέραν από κάθε λογικοκεντρική κατανόηση και αξιοσύνη.
Η Οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας, αυτό που καλούμε ως παγκοσμιότητα του ορθοδόξου μηνύματος, στην ουσία, δεν είναι άλλο από το να διατυμπανίσουμε απανταχού τον ευαγγελικό χαιρετισμό ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ, τις τέσσερις λέξεις που, κατά τον Όσιο Ιουστίνο Πόποβιτς, συνοψίζουν όλο το περιεχόμενο του Ευαγγελίου. Αυτές οι λέξεις, όμως, είναι συνυφασμένες, μάλλον δε απολύτως ταυτισμένες με το Πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού, που είναι η ΖΩΗ και η ΑΛΗΘΕΙΑ. Υπό την έννοια αυτή, ΑΛΗΘΕΙΑ, ΧΡΙΣΤΟΣ, ΖΩΗ είναι όροι και έννοες αλληλένδετες και υπό το πρίσμα αυτό γεννάται και αιμοδοτείται η Οικουμενικότητα και Παγκοσμιότητα του ορθόδοξου ευαγγελισμού στα πέρατα της Οικουμένης.
Αντίθετα, ο οικουμενισμός είναι ένα ανούσιο και θολό συμπίλημα πολλών θέσεων και απόψεων στη σκιά του Ευαγγελίου, στα «απόνερα» του ορθοδόξου φρονήματος, άνευ δόσης αληθείας, ορθοπράκτου βιώματος και εμπόνου ασκητικής ζωής.
Καιρός, λοιπόν, του «ποιἠσαι τω Κυρίω» και ως «επόμενοι τους αγίοις πατράσι», να διδαχθούμε, κυρίως δε, να πράξουμε ορθοδόξως, ευαγγελικώς, ιεροπρεπώς και φιλαρέτως όσα η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Ανατολική Εκκλησία μάς επιτάσσει και ορθοτομεί!
Μακριά από οικουμενιστικές κορώνες και φιλοδυτικά «χαϊδέματα», η Εκκλησία του Χριστού πορεύεται αενάως και αδιαλείπτως με οδοδείχτη τον εσχατολογικό προορισμό Της. Όσοι πιστοί, ας ακολουθήσουμε…!