Ονομαστήρια του Ορθόδοξου Χριστιανού: Μία ανατροπή και μία υψηλή ευθύνη!
Του π. Αντωνίου Χρήστου
Αγαπητοί Αναγνώστες, η στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές (Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2023), είναι μετά την τέλεση του Πανηγυρικού Εσπερινού επί τη μνήμη του Οσίου Αντωνίου του Μεγάλου του Καθηγητού της Ερήμου, καθώς και του Οσίου Αντωνίου του νέου του εκ Βεροίας και του Αγίου Γεωργίου του εξ Ιωαννίνων.
Στην Μητρόπολη Γλυφάδας, την οποία διακονούμε, αυτή η ημέρα που ξεκίνησε με τον Εσπερινό Λειτουργικά και ανήμερα αύριο με τον Όρθρο και την Θεία Λειτουργία, άγει τα ονομαστήριά του ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Αντώνιος, αλλά και εμείς οι ίδιοι που γράφουμε αυτές τις γραμμές επίσης, καθότι φέρουμε και φυσικά αναξίως, αυτό το όνομα του μεγάλου Καθηγητού της Ερήμου.
Αν και έχουμε ξαναμιλήσει και στο παρελθόν για το θέμα των ονομαστηρίων, δεν θα ήταν δυνατόν να μας αφήσει αδιάφορους και φέτος, γιατί πραγματικά η Αγία μας Εκκλησία με τις μνήμες των Αγίων στο Συναξάρι της και τις ονομαστικές εορτές των πιστών της, η Εκκλησία επενδύει πολλά! Τι ακριβώς, τα περιγράφουμε στον τίτλο μας και αυτό θα δούμε στις παρακάτω γραμμές! Ας ξεκινήσουμε…!
Στην Εκκλησία μας, εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν εορτάζουμε τα γενέθλιά μας, την ημέρα δηλαδή που ερχόμαστε σε αυτό τον κόσμο, γιατί εδώ η γη και ζωή μας είναι τόπος και τρόπος εξορίας μας. Αυτό που έχει αξία είναι πότε εορτάζει κανείς (και είναι ανατροπή από μεριάς Εκκλησίας) ανάλογα με ποιον Άγιο φέρει το όνομά του και ο Άγιος εορτάζει η μνήμη του, όχι την στιγμή που έρχεται στη ζωή αυτή, αλλά το αντίθετο, την ημέρα που αποχωρεί από αυτή την ζωή και γεννιέται πραγματικά στην όντως ζωή, κατά την ημέρα της κοιμήσεώς του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Όσιος Αντώνιος γιορτάζει 17 Ιανουαρίου κάθε χρόνο γιατί είναι η ημέρα που αναχώρησε από αυτή την ζωή. Επομένως, όσοι εορτάζουν στη μνήμη του και φέρουν το όνομά του Οσίου, εορτάζουν σήμερα και αυτό σημαίνει όχι γλέντια, μεθύσια, κραιπάλες, δώρα και ευχές, αλλά, κυρίως σημαίνει ότι καλούμαστε να μοιάσουμε στον προστάτη Άγιό μας και καλούμαστε να μιμηθούμε την ζωή του και τις αρετές του στη ζωή μας και να σωθούμε και εμείς όπως και εκείνος!
Επομένως, βλέπουμε ότι τα ονομαστήρια, όπως φυσικά και κάθε άλλο που δίνει και προσφέρει η Εκκλησία, έχει πνευματική και ουσιαστική διάσταση στη σωτηρία των πιστών, χωρίς φυσικά να παραγνωρίζει την τιμητική των ανθρώπων που έχουν το όνομά τους σε κάθε εορτή και να δέχονται τις ευχές και την αγάπη των ανθρώπων, ιδιαιτέρως εκείνη την ημέρα και εκείνος, με την σειρά του, να ανταποδίδει με κεράσματα και με ευγνωμοσύνη. Επομένως, φροντίζουμε εκείνη την ημέρα όσοι εορτάζουμε και να εκκλησιαστούμε και να προετοιμαστούμε να κοινωνήσουμε και μετά φυσικά τα υπόλοιπα (ευχές, κεράσματα κτλ) και όχι το αντίστροφο, χωρίς να κοινωνήσουμε και να μετέχουμε της θείας λειτουργίας να νομίζουμε ότι εορτάζουμε κτλ!
Φυσικά, δεν έχει νόημα όλα αυτά να τα κάνουμε μόνο για μία ημέρα, την ημέρα της εορτής μας, αλλά η πνευματική ζωή είναι συνεχής προσπάθεια καθημερινή, μελέτη βαθειά των Θείων Γραφών, συχνή μυστηριακή ζωή, γνώση του Συναξαρίου και των βίων των αγίων και κυρίως μίμηση στη πράξη με προσευχή, νηστεία, καλλιέργεια αρετών, απάρνηση βιοτικών μεριμνών και ηδονών και κυρίως προοπτική επουράνια σε σχέση με τον Τριαδικό Θεό, τον συνάνθρωπο, αλλά και με ένα ισορροπημένο προσωπικό εαυτό με ειρήνη, αγάπη και ενδιαφέρον προς όλους. Εδώ είναι η υψηλή ευθύνη του κάθε πιστού, να φέρει ένα όνομα κάθε Αγίου, ή του ίδιου Του Κυρίου, ή της μητρός Του Παναγίας μας, ότι καλούμαστε από ένα όνομα, να γίνουμε κατά χάριν Θεοί, να γίνουμε δηλαδή η προοπτική του καθ’ ομοίωσιν!
Επομένως, το όνομα και η ονοματοδοσία δεν είναι απλά μια πράξη, αλλά ένας τρόπος ζωής και επομένως έχει να κάνει με βασική εκκλησιαστική πράξη που εκφράζει τον τρόπο ζωής του βαπτίσματος εντός της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ας μάθουμε όλοι για τον Άγιο που εορτάζουμε και ας προσπαθούμε να τους μιμηθούμε, δεν θα βγούμε χαμένοι παρά μόνο κερδισμένοι! Αμήν!
