Η ενδημούσα στην χώρα λαθρομετανάστευση, της οποίας τον ακριβή αριθμό ουδείς γνωρίζει, διότι οι παρανόμως και ακαταπαύστως εισερχόμενοι στην Ελλάδα μετανάστες δεν είναι κάπου καταχωρημένοι, ώστε να μας πληροφορήσει σχετικά η αρμόδια υπηρεσία. Όπως γίνεται και με τις άλλες μορφές των παρανόμων συναλλαγών. Την ποικίλης μορφής λαθρεμπορία, την φοροδιαφυγή, την ανασφάλιστη εργασία κλπ. Δεν υπάρχουν στοιχεία για αυτές, διότι η παρανομία δεν καταγράφεται πουθενά. Και θα ήταν έξω από κάθε λογική να την αναζητήσεις καταγεγραμμένη.
Εικάζεις απλά το μέγεθός της που αποτελεί σκοτεινό αριθμό. Την υπολογίζεις με την βοήθεια ορισμένων άλλων στοιχείων. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την λαθρομετανάστευση. Ο όγκος της παραμένει «τοπίο στην ομίχλη». Γι’ αυτό καθένας που κινείται σε ένα τέτοιο «τοπίο» μπορεί να λέει αζημίως ό,τι θέλει. Να καμώνεται ότι βλέπει πράγματα που δεν είναι ορατά στους άλλους. Το «τοπίο» αυτό βολεύει το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής. Δεν το συμφέρει άλλωστε να υπάρχουν στατιστικοί πίνακες που το δεσμεύουν. Θέλει να τους διαμορφώνει κατά το δοκούν, ώστε παρουσιάζοντας μειωμένους τους αριθμούς του φαινομένου να τούς συνδέει με την επιτυχή άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής στο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης.
Όταν όμως είναι γνωστό ότι τα τελευταία 10 περίπου χρόνια τα σύνορα της Ευρώπης είναι ερμητικά κλειστά στους λαθρομετανάστες και ότι την ίδια περίπου χρονική περίοδο – με εξαίρεση την τελευταία διετία λόγω πανδημίας – τα φουσκωτά αποβίβαζαν στα ελληνικά παράλια από την απέναντι μεριά του Αιγαίου 1.000 περίπου άοπλους εισβολείς στην χώρα ημερησίως, δεν χρειάζονται στατιστικοί πίνακες της αρμόδιας ελληνικής υπηρεσίας, ακόμη κι’ αν τους διέθετε. Μολύβι και χαρτί χρειάζεται. Και απλή γνώση των πράξεων της αριθμητικής, που θα σου δείξουν με πιθανότητα προσεγγίζουσα την βεβαιότητα τον αριθμό των εγκαταβιούντων σήμερα στην χώρα παρανόμων – και όχι, όπως πλημμελώς λέγεται, παράτυπων – μεταναστών. Άσχετα, αν ορισμένοι από αυτούς έχουν δικαίωμα(χωρίς βέβαια αντίστοιχη υποχρέωση της Ελλάδος) να ζητήσουν ασύλο προβάλλοντας και αποδεικνύοντας την ιδιότητα του πρόσφυγα.
Δεν νομίζω ότι αφίσταμαι της ζοφερής αριθμητικής πραγματικότητας, εάν ισχυρισθώ εδώ, όπως κατ’ επανάληψη το έχω πράξει και με άλλες ευκαιρίες, ότι ο πραγματικός αριθμός των λαθρομεταναστών που βρίσκονται σήμερα στην Ελλάδα υπερβαίνει τα 3,5 εκατομμύρια ψυχές. Χωρίς να προσμετρώνται στους σχετικούς αριθμούς οι λαθρομετανάστες που είχαν εισέλθει στην χώρα μια δεκαετία ενωρίτερα πριν από την κρίσιμη περίοδο του υπολογισμού του αριθμού αυτών και ελέγχουν σήμερα πλήρως την αγορά στο εμπορικό κέντρο των Αθηνών.
Και χωρίς βέβαια να λογαριάζονται τα παιδιά που έφεραν μαζί τους στα φουσκωτά ή απέκτησαν στη συνέχεια εδώ κατ’ εφαρμογήν της αρχής της πολυτεκνίας, την οποία επιτάσεσει ο «προφήτης» για την επικράτηση δι’ αυτής του ισλαμισμού στον κόσμο.Διερωτώνται κάποιοι με περισσή αφέλεια, όταν κάνεις μαζί τους συζήτηση για το θέμα: «Μα πού είναι τόσα εκατομμύρια άνθρωποι και δεν τους βλέπουμε»;Είναι περιττό, νομίζω, να τονισθεί εδώ ότι, όσοι σκέφτονται έτσι(εάν εξαιρέσουμε τις συμβατικές πολεμικές συγκρούσεις, όπου έχουμε αντιπαράθεση ορατών και μετρήσιμων στρατιωτικών αριθμών), συγχέουν την Δευτέρα Παρουσία με την καθημερινή κοσμική πρακτική των ανθρώπων στην ζωή τους.
Μόνο στη Δευτέρα Παρουσία θα είναι παρατεταγμένα και ορατά όλα ανεξαιρέτως τα πληθη, άσχετα αν δεν χρειάζεται να τα μετρήσουμε εμείς, αφού θα τα βλέπει ο Θεός, που θα μας κρίνει όλους. Στην καθημερινότητά μας όμως οι σχετικοί αριθμοί κατανέμονται αφανώς σε όλο τον ελλαδικό χώρο και σε διαμονές ή δραστηριότητες, που πρέπει να ψάξεις να τις βρεις, εκτός εάν πέσεις τυχαία επάνω τους σε ένα δρόμο, σε ένα αγρόκτημα ή σε ένα καταυλισμό. Είναι η μικρή τοπική κοινωνία των λαθρομεταναστών, που δεν λείπει από καμιά πόλη, κανένα νησί και κανένα χωριό. Φαίνεται ότι είναι κοντόθωροι οι αντιλέγοντες, για να μη τους βλέπουν.
Εν πάση περιπτώσει, εάν συγκρίνουμε τους πιο πάνω αριθμούς των λαθρομεταναστών με τους αντίστοιχους μίζερους δικούς μας αριθμούς, που προβάλλουν την δημογραφική καθίζηση του Ελληνισμού, η οποία θα επιδεινώνεται συνεχώς κάθε χρόνο, όσο αυξάνεται ο αριθμός των εκτρώσεων και όσο διαφεντεύει την ζωή του τόπουη κοινωνία των ΛΟΑΤΚΙ, τα πράγματα μιλούν από μόνα τους. Δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλωση φαιάς ουσίας, για να τα αντιληφθείς και να τα αναλύσεις. Βέβαια θα μπορούσε ίσως να παρατηρήσει εδώ κάποιος δικαιωματιστής ή αλληλέγγυος των λαθρομεταναστών ότι δεν φταίνε αυτοί για την βαθμιαία πληθυσμιακή εξαφάνιση της γηράσκουσας και μη ανανεούμενης με καινούργιους «βλαστούς» Ελλάδος.
Η ενδεχόμενη αυτή παρατήρηση προσφέρει λογική βάση συζήτησης ενδιαφέρουσας για όλους. Δεν μπορεί ασφαλώς να αποδοθεί ευθύνη στους λαθρομετανάστες για την γήρανση του αυτόχθονος ελληνικού πληθυσμού – κατά τούτο θα ήταν ορθός ο σχετικός αντίλογος – ευθύνονται όμως αυτοί αποκλειστικά για την αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης της χώρας, η οποία δεν είναι άμοιρη από την τελική διαμόρφωση της δημογραφικής καμπύλης. Εάν δεν είχαμε φορτωθεί ακουσίως τον «σταυρό» της λαθρομετανάστευσης, που συνεπάγεται δαπάνες, βάρη και υποχρεώσεις έναντι ενός τεράστιου όγκου ανθρώπων, θα μπορούσαμε να εγκύψουμε με μεγαλύτερη άνεση και ίσως με καλύτερα αποτελέσματα στην επίλυση του ακανθώδους δημογραφικού προβλήματος της χώρας.
Η ξενοφοβία λοιπόν, που πολλοί την προσπερνούν αδιάφορα ή την ευτελίζουν με συλλογισμούς που δεν αντέχουν στην κριτική βάσανο, μεταφράζεται τελικά σε αριθμούς. Και αυτοί είναι που κουβαλούν μέσα τους τον φόβο σε κάθε λογικώς σκεπτόμενο άνθρωπο, ο οποίος βρίσκεται αντιμέτωπος με αυτούς τους αριθμούς. Να το πω και αλλιώς, για να ιδωθεί πιο καθαρά το πρόβλημα των αριθμών και από άλλη σκοπιά. Ακόμη και εάν δεν είχαμε κανένα δημογραφικό πρόβλημα στην Ελλάδα, δεν θα μπορούσε να αμφισβητηθεί σοβαρά από ένα λογικώς σκεπτόμενο άνθρωπο η πασιφανής διαπίστωση ότι είμαστε μια πολύ μικρή χώρα στο ανάγλυφο της υφηλίου. Τί προοπτική επιβίωσης θα είχε μια τέτοια χώρα, όταν «πνίγει» καθημερινά την ανάσα της ένας τεράστιος όγκος αυτόκλητων αλλογενών μετοίκων, που ανέρχεται στο 30% περίπου του γηγενούς πληθυσμού της;
Τέτοια φοβερά ποσοστά λαθρομετανάστευσης δεν τα συναντούμε σε καμιά άλλη χώρα στον κόσμο. Ακόμη και σεμεγάλες χώρες του πλανήτη (Η.Π.Α., Ρωσσία κ.ά.), που μετρούν τον πληθυσμό τους σε εκατοντάδες εκατομμυρίωνκαι όχι σε λιγοστές μονάδες αυτών, όπως υπολογίζουμε εμείςτον πληθυσμό μας. Οι χώρες αυτές δεν έχουν στους κόλπους τουςαυτούς τους φρικτούς αριθμούς της λαθρομετανάστευσης. Και ούτε θα μπορούσαν ασφαλώς να τους ανεχθούν ποτέ. Αλλά, γιατί να πάμε τόσο μακρυά; Ας σταθούμε στον δικό μας ευρωπαϊκό περίγυρο. Και δεν μιλάω βέβαια για τις μεγάλες χώρες της Ευρώπης (Αγγλία, Γαλλία και Γερμανία), οι οποίες έκλεισαν τα μάτια τους, όταν έπρεπε να τα έχουν ανοικτά, στις ροές εκατομμυρίων λαθρομεταναστών που «πλημμύρισαν» τα εδάφη τους και τώρα βιώνουν τις συνέπειες της σχετικής «πλημμύρας». Μιλάω για χώρες με πληθυσμό ανάλογο ή λίγο μεγαλύτερο από τον δικό μας, όπως είναι η Ουγγαρία, η Πολωνία κ.ά. Γιατί οι χώρες αυτές έχουν μηδενικά ποσοστά λαθρομετανάστευσης;
Την απάντηση στο ερώτημα αυτό θα την βρει κάποιος, εάν σκεφτεί, τί ακριβώς υπερασπίζονται οι χώρες αυτές, το οποίο εμείς έχουμε πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων. Τα οψώνια της δικής μας πολιτικής απέναντι στην λαθρομετανάστευση, με τα εγχώρια «πλημμυρικά» φαινόμενα που δημιουργεί, αρχίζουν σιγά-σιγά να γίνονται και δικοί μας εφιάλτες πρωτίστως στα σχολεία. Θα τους βιώσουμε στη συνέχεια στην εργασία, στην κοινωνική ασφάλιση και σε άλλους τομείς που θα τους έχει «διαβρώσει» η σχετική «πλημμύρα». Και τότε αυτό που θα μαςφοβίζει συνεχώς και θα προκαλεί ανακλαστικά ρατσισμού στους αλληλέγγυουςδεν θα είναι τα ονόματα των λαθρομεταναστών, η Εμινέ, η Αμάλ, ο Μουσταφά ή ο Αχμέτ και οι άλλοι, που θα αποτελούν την πλειοψηφία της μαθητιώσης νεολαίας, αλλά το μέγεθος των αριθμών τους.