Όσιος Φιλόθεος Ζερβάκος: «Η κοίμηση του Αγίου Νεκταρίου»
Το δε τίμιον και πανσεβάσμιον λείψανόν του (το οποίον ο Θεός ετίμησε και εδόξασε, διότι, μόλις παρέδωκε την ψυχήν, εκ του νεκρού σώματος του θείου λειψάνου εξήρχετο ως ιδρώς μύρον ευώδες) παρέλαβον αι αδελφαί της μονής και τα εν Αθήναις και Πειραιεί πνευματικά του τέκνα και με θλίψιν και δάκρυα (ότι έμειναν ορφανά τοιούτου αγίου Πατρός, αλλά και με πίστιν ότι και μετά θάνατον ο πνευματικός των πατήρ δεν θα τα εγκαταλείψη, θα ενδιαφέρεται διά την σωτηρίαν των, θα τα βοηθή και θα θεραπεύη τας σωματικάς και ψυχικάς αυτών ασθενείας), συνώδευσαν μετά πολλών φιλοχρίστων θαυμαστών του Αγίου μέχρι του τάφου τον οποίον είχον ετοιμάσει εις την αυλήν της μονής, εις ον κατέθεσαν αυτό γενόμενον πηγή ιαμάτων και θαυμάτων εξαισίων.
Οσίου Φιλοθέου Ζερβάκου
Ασθενήσας ολίγους μήνας προ του θανάτου και τη επιμονή και προτροπή των αδελφών της μονής μετέβη εις Αθήνας, συνοδευθείς υπό αδελφών της μονής και εισήλθεν εις το Αρεταίειον Νοσοκομείον προς θεραπείαν. Νοσηλευόμενος εις το νοσοκομείον επέστη η ώρα της τελευτής, 8ην Νοεμβρίου 1920 εορτήν των Ταξιαρχών, καθ’ ην Άγγελοι φωτεινοί, αποσταλέντες παρά Θεού, παρέλαβον την ψυχήν αυτού και με ύμνους και αγγελικάς ψαλμωδίας συνώδευσαν εις την άνω Ιερουσαλήμ, εις τα αγαπητά σκηνώματα του Παραδείσου και της αιωνίου ζωής, ίνα πρεσβεύη και μεσιτεύη μετά της πανυμνήτου Μητρός του Θεού και των αγίων Πάντων υπέρ ημών των αμαρτωλών.
Το δε τίμιον και πανσεβάσμιον λείψανόν του (το οποίον ο Θεός ετίμησε και εδόξασε, διότι, μόλις παρέδωκε την ψυχήν, εκ του νεκρού σώματος του θείου λειψάνου εξήρχετο ως ιδρώς μύρον ευώδες) παρέλαβον αι αδελφαί της μονής και τα εν Αθήναις και Πειραιεί πνευματικά του τέκνα και με θλίψιν και δάκρυα (ότι έμειναν ορφανά τοιούτου αγίου Πατρός, αλλά και με πίστιν ότι και μετά θάνατον ο πνευματικός των πατήρ δεν θα τα εγκαταλείψη, θα ενδιαφέρεται διά την σωτηρίαν των, θα τα βοηθή και θα θεραπεύη τας σωματικάς και ψυχικάς αυτών ασθενείας), συνώδευσαν μετά πολλών φιλοχρίστων θαυμαστών του Αγίου μέχρι του τάφου τον οποίον είχον ετοιμάσει εις την αυλήν της μονής, εις ον κατέθεσαν αυτό γενόμενον πηγή ιαμάτων και θαυμάτων εξαισίων.
Το δε 1953 εγένετο η ανακομιδή των θείων λειψάνων αυτού. Από τότε εξεχύθη ου μόνον εις την Ελλάδα, αλλά σχεδόν εις άπασαν την οικουμένην, η φήμη των θαυμάτων των τελεσθέντων εις τους μετά πίστεως και ευλαβείας προσερχομένους τω τάφω αυτού και ασπαζομένους τα θεία και ιερά αυτού λείψανα. Η χάρις ην παρά Θεού είληφεν ο Άγιος των θαυμάτων και ιαμάτων ου μόνον τους προσερχομένους τοις αυτού λειψάνοις θεραπεύει, αλλά και πάντας όσους μακρόθεν από τα πέρατα της γης ασθενείς τον επικαλούνται προφθάνει και τους θεραπεύει.
