Αφήσαμε πίσω τον Γέροντα και βαδίζαμε. Το περίεργο είναι ότι βρήκαμε τον Γέροντα Ιάκωβο μέσα στο εκκλησάκι ν’ ανάβη τα καντήλια! Πώς προηγήθηκε, αφού ήταν πίσω; Άλλος δρόμος συντομώτερος δεν υπήρχε.
Κάποτε στην τράπεζα, του δίνει ένας πατέρας μια ασύρματη συσκευή να μιλήση με Κύπρο. Ο Γέροντας Ιάκωβος ξαφνικά, γίνεται φωτεινός σαν ήλιος και πολύ χαρούμενος. «Η Χρυστάλλα; τέκνον μου, καλά στέφανα κι εγώ θα στείλω στον γάμο τον όσιο Δαβίδ, θα στείλω τον άγιο Ιωάννη τον Ρώσσο, θα στείλω, τέκνον μου, τον άγιο Νεκτάριο, τον άγιο Χαράλαμπο και θα στείλω, τέκνον μου, και την αγία Παρασκευή. Πολλάς ευχάς. Οι προσευχές μας προς τον Άγιο βοήθησαν, να το ξέρης…».
Κάποτε, μετά την θεία Λειτουργία, αφού πήρε λαδάκι σ’ ένα βαμβάκι απ’ το καντήλι της αγίας Κάρας του οσίου Δαβίδ και με σταύρωσε στο μέτωπο, μου λέγει: «Όλα, τέκνον μου, υπάρχουν (δηλαδή όλα έχουν αξία) και οι μετάνοιες υπάρχουν. Ένας δόκιμος προχθές έκανε 100 μετανοίας, και παρουσιάζεται ο διάβολος εκεί που είναι το παγκάρι και του λέγει· “δεν μπορώ να σου κάνω τίποτε, γιατί έκανες τας μετανοίας· τώρα δεν φαντάζεσαι τι θα σου έκανα!”. Γι’ αυτό σου λέγω, τέκνον μου, όλα υπάρχουν και η νηστεία υπάρχει και οι μετάνοιες υπάρχουν, μόνο κι εμείς να έχωμε διαρκή μετάνοια».
Κάποιον δόκιμο, που είχε λογισμούς, για να τον στηρίξη ο Γέροντας του είπε: «Έλα εδώ εσύ. Ο άνθρωπος που έφυγε τώρα έχει καρκίνο και υποφέρει πολύ. Εμείς εδώ στο Μοναστήρι είμαστε πολύ καλά, ασφαλείς. Δόξα σοι ο Θεός».
Ξαφνικά κάποια φορά άρχισε να λέη: «Με λέγουν πολλοί δαιμονικοί άνθρωποι τρελλό. Λέγω, “Δόξα σοι ο Θεός, ο άγιος Ανδρέας έκανε τόσον αγώνα για να τον λέγουν τρελλό, κι εμένα που με λέγουν θα στενοχωρηθώ;”. Γι’ αυτό σας λέγω, τέκνον μου, μην σας πειράζη, αν σας πουν τρελλό, έχετε μισθό. Υπάρχουν διαβολικοί άνθρωποι που δεν αγαπούν τον Χριστό, κι όποιον αγωνίζεται τον λέγουν τρελλό. Στην πραγματικότητα αυτοί είναι τρελλοί».
Από το βιβλίο: Ο Γέρων Ιάκωβος (Διηγήσεις – Νουθεσίες – Μαρτυρίες), σελ. 259 κ.ε. (αποσπάσματα). Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 2016.