Όσιος Ισαάκ ο Σύρος: Γαστριμαργία και εγκράτεια
Η αγάπη των ανθρώπων προς τους αμελείς και τους τεμπέληδες τους κάνει να παραγεμίσουν με απληστία το στομάχι τους, καθώς κάθονται στο τραπέζι μαζί, και δεν μπορούν να συγκεντρώσουν το νου τους.
Η συναναστροφή μας με τους αγωνιστές κάνει και τα δύο μέρη να
πλουτίσουν με τον πλούτο των μυστηρίων του Θεού.
Όμως η αγάπη των ανθρώπων προς τους αμελείς και τους τεμπέληδες τους κάνει να παραγεμίσουν με απληστία το στομάχι τους, καθώς κάθονται στο τραπέζι μαζί, και δεν μπορούν να συγκεντρώσουν το νου τους.
Σε τέτοιους ανθρώπους, που είναι αμελείς, και αγαπούν τα συμπόσια, φαίνονται αηδή τα φαγητά χωρίς την παρέα τους. Λένε, μάλιστα, «αλίμονο σε κείνον που τρώει μόνος του, γιατί δεν πρόκειται να ευχαριστηθεί».
Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι προσκαλούν ο ένας τον άλλον στα συμπόσια, και ανταμείβονται με τις προσκλήσεις αναμεταξύ τους, χωρίς αρχοντιά, σαν μισθωτοί.
Φεύγε, αδελφέ μου, από τέτοιους ανθρώπους, και να μη θελήσεις με κανένα τρόπο να συμφάγεις μαζί τους, κι αν ακόμη φτάσεις στην ανάγκη να το κάνεις. Διότι το τραπέζι τους είναι βρόμικο, και έχουν υπηρέτες τους τους δαίμονες. Οι φίλοι του νυμφίου Χριστού δεν τρώνε σε τέτοια τραπέζια.
