Μή δικαιολογείσαι, ότι δεν γνωρίζης το οφειλόμενον και επομένως θεωρείς τον εαυτόν σου ανεύθυνον, πού δεν το πράττεις.
Διότι εάν έπραττες όσα καλά γνωρίζεις, τα υπόλοιπα θα σου απεκαλύπτοντο κατόπιν, όπως ακριβώς μεταβαίνει κανείς από το ένα δωμάτιον εις το άλλο και προσλαμβάνει σταδιακώς την γνώσιν.
Δεν σε συμφέρει, πριν μάθης διά πράξεως τα προηγούμενα, να μάθης θεωρητικώς τα επόμενα.
Διότι «η γνώσις φυσιοί» εάν δεν γίνη πράξις, «η δε αγάπη οικοδομεί», επειδή «η αγάπη πάντα υπομένει». (Α΄Κορ. η΄,1 ιγ΄,7