Αν θέλουμε λοιπόν να δούμε τους εαυτούς μας, σε ποια θανατηφόρα κατάσταση είμαστε, αν απαλλαγούμε από τα θελήματά μας και τα πράγματα του κόσμου.
Και με την αποφυγή όλων ας σχολάσουμε με φιλοπονία στη μακάρια και κατά Θεόν σχολή, ζητώντας ο καθένας την ψυχή του μέσα στη μελέτη των θείων Γραφών, είτε με τέλεια υποταγή της ψυχής και του σώματος, είτε στην πανύμνητη ζωή των αγγέλων, την ησυχία, και μάλιστα όσοι είναι ακόμη εμπαθείς και ασυγκράτητοι στις ορέξεις τους, μικρές και μεγάλες. «Κάθισε, λένε στο κελί σου, και αυτό θα σε διδάξει τα πάντα».
Και ο Μέγας Βασίλειος λέει: « Αρχή της καθάρσεως της ψυχής είναι η ησυχία». Και ο Σολομών: «Ο Θεός έδωσε περισπασμό πονηρό στους ανθρώπους, να περισπώνται στα μάταια»(Εκκλ. 1,13)· τούτο, για να μην στραφούν προς τα χειρότερα από την άλογη και εμπαθή αργία.
Εκείνος τώρα που με την χάρη του Θεού γλύτωσε από τους δύο αυτούς γκρεμούς και καταξιώθηκε να γίνει μοναχός και να φορέσει το μοναχικό και αγγελικό σχήμα, ώστε απ’ αυτό να φανεί ότι αποτελεί μίμηση του μόνου Θεού, κατά το δυνατόν, με έργα και λόγια, όπως λέει ο Μέγας Διονύσιος, πως δεν οφείλει να σχολάζει πάντοτε και να προσέχει νοερά σε κάθε έργο και να έχει πάντοτε κάποια συνεχή θεάρεστη μελέτη, ανάλογη με την κατάστασή του;
Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός