Πρέπει η μητέρα να προσεύχεται πολύ κατά την περίοδο της κυήσεως και να αγαπάει το έμβρυο, να χαϊδεύει την κοιλιά της, να διαβάζει ψαλμούς, να ψάλλει τροπάρια, να ζει ζωή αγία.
Αυτό είναι και δική της ωφέλεια, αλλά κάνει θυσίες και για χάρη του εμβρύου, για να γίνει και το παιδί πιο άγιο, να αποκτήσει από την αρχή άγιες καταβολές.
Είδατε πόσο λεπτό πράγμα είναι για την γυναίκα να κυοφορεί παιδί;
Πόση ευθύνη και πόση τιμή!» «Εσύ φταις για τον νευρικό κλονισμό του παιδιού σου»,
ο Γέροντας εξήγησε: «δεν φταίει το παιδί, εσύ φταις, που όταν ήσουν έγκυος, τσακωνόσουν με την πεθερά σου και με τον άντρα σου και βρίζατε ο ένας τον άλλον». Αυτός ο συναισθηματικός φορτισμός έβλαψε το παιδί, όταν αυτό ήταν ακόμη μέσα στην κοιλιά σου..
«Πρέπει από την σύλληψη κιόλας να αρχίσει η φροντίδα των γονέων για το παιδί. Όχι τσακωμοί και εντάσεις, όταν η σύζυγος είναι έγκυος. Οι γονείς πρέπει να προσεύχονται στον Θεό να μεριμνήσει για το παιδί τους και όταν αυτό είναι στο στάδιο της κυήσεως.
Όλα αυτά επιδρούν με ένα θαυμαστό τρόπο στο έμβρυο, και ας είναι ακόμη στην κοιλιά της μητέρας του».
(Βίος και Λόγοι Γέροντος Πορφύριου Καυσοκαλυβίτου, Ιερά Μονή Χρυσοπηγής, Χανιά 2004)