Όταν αγάπη και Νηστεία συμβαδίζουν!
Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς που τονίζει τη σχέση αγάπης και Νηστείας στην πνευματική ζωή.
Το πρώτο ήμισυ του 19ου αιώνα, στην Οχρίδα κυβερνούσε ο Γιελαντίν μπέης, ο οποίος είχε αποστατήσει από τον Σουλτάνο καί ήταν ανεξάρτητος αρχηγός. Την εποχή εκείνη επίσκοπος της Εκκλησίας ήταν ο μητροπολίτης Καλλίνικος. Μολονότι προέρχονταν από διαφορετικές θρησκείες, ο μπέης καί ο Καλλίνικος, ήταν πολύ καλοί φίλοι καί συχνά επισκεπτόταν ο ένας τον άλλον.
Κάποτε συνέβη ο μπέης να καταδικάσει είκοσι πέντε Χριστιανούς σε απαγχονισμό. Είχε προγραμματιστεί να κρεμαστούν την Μεγάλη Παρασκευή. Ο μητροπολίτης, συντετριμμένος από αυτό πού επρόκειτο να συμβεί, πήγε αυτοπροσώπως στον μπέη κι άρχισε να τον παρακαλεί να δείξει επιείκεια ως προς την ποινή.
Ενώ συνομιλούσαν, έφτασε η ώρα τού γεύματος καί ο μπέης προσκάλεσε το μητροπολίτη να συμφάγουν. Το φαγητό πού είχε μαγειρευτεί ήταν αρνί. Ο μητροπολίτης τότε ζήτησε συγγνώμη εξηγώντας ότι, λόγω της νηστείας της περιόδου, δεν μπορούσε να μείνει γιά το γεύμα καί ύστερα ετοιμάστηκε να φύγει.
Ο μπέης στενοχωρήθηκε καί είπε στο μητροπολίτη: «Διάλεξε –είτε γευματίζεις μαζί μου καί απελευθερώνω απ’ την κρεμάλα είκοσι πέντε άνδρες, είτε δεν γευματίζεις καί τούς αφήνεις να κρεμαστούν». Ο μητροπολίτης έκανε το σταυρό του καί κάθισε να φάει στο τραπέζι καί πράγματι ο Γιελαντίν απελευθέρωσε τούς μελλοθάνατους.
(Από το βιβλίο τού αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς «Ο πρόλογος της Οχρίδας»).
