Όταν αμαρτάνεις…
Λέγει ο γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης: «η άσκησή μας είναι τα κουρέλια μας. Όπως ένας ζητιάνος δείχνει τα κουρέλια του στους ανθρώπους για να τον λυπηθούν και να τον ελεήσουν έτσι κι εμείς με την άσκησή μας (με την νηστεία μας, την αγρυπνία μας, την σιωπή μας, την κακοπάθειά μας, την ορθοστασία μας στις ακολουθίες, τις γονυκλισίες μας) δείχνουμε τα κουρέλια μας στον Θεό για να μας ελεήσει. Η άσκησή μας δεν δείχνει την αξία μας, αλλά την θέλησή μας να σωθούμε».
Αρχιμ. Παύλου Παπαδόπουλου
Μέσα στην προσπάθειά μας αυτή ίσως θα έρθουν στιγμές που θα κουραστούμε, θα λιγοψυχήσουμε, θα πέσουμε, θα προδώσουμε τον λόγο του Κυρίου, όμως μην μείνουμε σ’ αυτό, μην το αναλύουμε. Αμέσως ας ανασυνταχθούμε, ας σταματήσουμε την πτώση μας, ας απομακρύνουμε του νου μας από την πτώση μας κι ας δείξουμε ότι ακόμα ποθούμε να μείνουμε με τον Κύριο. Μπορεί να χάσουμε κάποιες μάχες όμως όχι τον πόλεμο. Μην απελπιστούμε για κανέναν λόγο αλλά με εμπιστοσύνη στον Θεό ας βάζουμε κάθε ημέρα, κάθε στιγμή νέα αρχή μετανοίας (χωρίς την ενοχή ότι το έχουμε αμαρτήσει κι ίσως ξαναπέσουμε σ’ αυτήν την αμαρτία), ας βάζουμε νέα αρχή στην πνευματική μας προσπάθεια να καθαρθούμε από τα πάθη ώστε να περάσουμε και πάλι με τη Χάρη του Θεού στον φωτισμό μας.
“Ο υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται” είπε ο Κύριος. Τις στιγμές του πειρασμού, τις στιγμές των πτώσεων, τις στιγμές που η απογοήτευση σε περικυκλώνει στρέψε το βλέμμα σου στον Φιλάνθρωπο Κύριο. Δείξε τις πληγές σου, δείξε τα κουρέλια σου, δείξε την θέλησή σου κι ο Κύριος θα σε βοηθήσει και πάλι να σηκωθείς, να σταθείς στα πόδια σου, να φτερουγίσει και πάλι η καρδιά σου.
Εάν αμάρτησες κλάψε. Ποτέ όμως μην απελπιστείς. Κλάψε για την πτώση σου, κλάψε όμως κι από χαρά γιατί ο Κύριος δεν σε αποστρέφεται· γνωρίζει την καρδιά σου, γνωρίζει τους πνευματικούς σου μόχθους, γνωρίζει την προαίρεσή σου και την μετάνοιά σου.
