Ένας μοναχός στη Σκήτη έπεσε κάποτε σε κάποιο σφάλμα. Μαζεύτηκαν οι Μοναχοί της σκήτης και αποφάσισαν να στείλουν και να καλέσουν τον αββά Μωυσή. Εκείνος όμως δεν ήθελε να ‘ρθει. Τότε ο Πρεσβύτερος της Σκήτης του έστειλε κάποιον μοναχό να τον προσκαλέσει, λέγοντας:
-Έλα, Γέροντα, γιατί ο λαός σε περιμένει.
Τότε ο Γέροντας σηκώθηκε και αποφάσισε να πάει. Πήρε έναν τορβά τρύπιο, τον γέμισε με άμμο και τον βαστούσε στον ώμο, πηγαίνοντας προς τη Σκήτη. Οι Μοναχοί της Σκήτης, που βγήκαν να τον προϋπαντήσουν, βλέποντας τούτο το περίεργο πράγμα τον ρωτάνε:
-Τι σημαίνει αυτό, άγιε Γέροντα;
Κ’ εκείνος τους απάντησε:
-Αυτές είναι οι αμαρτίες μου, που τρέχουν από πίσω μου και δεν τις βλέπω εγώ ο άθλιος , παρά τόλμησα και ήρθα σήμερα να κρίνω ξένες αμαρτίες…
Τότε όλοι οι Μοναχοί που το άκουσαν, δεν είπαν τίποτα στον αδελφό που έκαμε το σφάλμα και τον συγχώρησαν.
Του Παντελή Πάσχου, από το βίβλίο «Μικρό Γεροντικό»