Όταν η ψυχή χωρίζεται από το σώμα!
Σκέψου λοιπόν, η ψυχή μες στη μέση με τι φόβο καί τρόμο στέκεται, έως ότου βγεί η απόφαση της δίκης της από τον δίκαιο Κριτή, καί αν είναι άξια, οι πρώτοι διώχνονται επιτιμητικά καί την ψυχή την αρπάζουν οι Θείες δυνάμεις από τα χέρια των δαιμόνων καί στο εξής κατοικεί αμέριμνη, σύμφωνα μ’ αυτό πού έχει γραφεί: «Όλοι όσοι θα κατοικούν σε σένα θα ευφραίνονται».
Ο μακάριος Θεόφιλος, ο αρχιεπίσκοπος, έλεγε:
«Πόσο μεγάλο φόβο καί τρόμο καί δυσκολία έχουμε να αντικρίσουμε, την ώρα πού η ψυχή χωρίζεται από το σώμα! Τότε μας πλησιάζει στρατιά καί δύναμη των αντίθετων δυνάμεων, οι άρχοντες τού σκότους, οι κυρίαρχοι της πονηρίας καί αρχές καί εξουσίες, τα πονηρά δηλαδή πνεύματα, καί κρατούν την ψυχή σαν σε κάποια δίκη, παρουσιάζοντας ενώπιόν της όλα τα αμαρτήματα, πού είτε με επίγνωση είτε από άγνοια έκανε, από τη νεαρή ηλικία μέχρι την ώρα πού στα ξαφνικά την κατέλαβαν.
Στέκονται λοιπόν καί την κατηγορούν γιά όλα, όσα έκανε. Λοιπόν, ποιόν τρόμο νομίζεις ότι αισθάνεται εκείνη την ώρα, έως ότου βγεί η απόφαση καί ελευθερωθεί απ’ αυτά; Αυτή είναι η κρίσιμη ώρα γιά την ψυχή, μέχρι να δεί ποιό θα είναι το αποτέλεσμα γι’ αυτήν.
Επίσης καί οι θείες δυνάμεις στέκονται ακριβώς απέναντι στις αντίθετες καί με τη σειρά τους παρουσιάζουν τα καλά της έργα. Σκέψου λοιπόν, η ψυχή μες στη μέση με τι φόβο καί τρόμο στέκεται, έως ότου βγεί η απόφαση της δίκης της από τον δίκαιο Κριτή, καί αν είναι άξια, οι πρώτοι διώχνονται επιτιμητικά καί την ψυχή την αρπάζουν οι Θείες δυνάμεις από τα χέρια των δαιμόνων καί στο εξής κατοικεί αμέριμνη, σύμφωνα μ’ αυτό πού έχει γραφεί: «Όλοι όσοι θα κατοικούν σε σένα θα ευφραίνονται».
Έτσι εκπληρώνεται καί άλλος λόγος της Γραφής, «Έφυγε μακριά τους κάθε πόνος, λύπη καί στεναγμός».
Τότε ελευθερωμένη πιά προχωρεί σ’ εκείνη την απερίγραπτη χαρά καί δόξα, στην οποία καί θα εγκατασταθεί.
Εάν όμως βρεθεί να έχει ζήσει με αμέλεια, ακούει τη φοβερότατη φωνή:
«Να απομακρυνθεί ο ασεβής, γιά να μη δεί τη δόξα τού Κυρίου».
Τότε την ψυχή αυτή την περιμένει ημέρα οργής, ημέρα θλίψης καί ανάγκης, το σκοτάδι καί η μαυρίλα. Αφού παραδοθεί στην κόλαση καί στην αιώνια φωτιά, θα είναι καταδικασμένη να τιμωρείται στούς απέραντους αιώνες. Τότε πού είναι η καύχηση τού κόσμου, πού η κενοδοξία, πού η καλοπέραση καί η απόλαυση, πού η επίδειξη, πού η ανάπαυση, πού τα μεγάλα λόγια, πού τα χρήματα καί η υψηλή καταγωγή, πού ο πατέρας, πού η μητέρα, πού οι αδελφοί; Ποιός από αυτούς θα μπορέσει να γλιτώσει αυτήν την ψυχή, πού θα την καίει η φωτιά καί πικρά βάσανα θα την κατέχουν;
Αφού αυτά έτσι έχουν, τι λογής πρέπει να είναι η δική μας ζωή με άγια αναστροφή καί με κάθε ευλάβεια προς τον Θεό;
Τι αγάπη έχουμε χρέος να αποκτήσουμε, τι λογής συμπεριφορά, τι τρόπο ζωής, τι λογής πορεία;
Ποιά ακρίβεια στην κάθε μας ενέργεια, τι λογής πρέπει να’ ναι η προσευχή μας, πόση βεβαιότητα να έχουμε;
Αυτά λοιπόν αφού τα περιμένουμε να συμβούν, ας φροντίσουμε να μας βρεί ο Κύριος ακηλίδωτους καί άμεμπτους, με ειρήνη, γιά να αξιωθούμε να τον ακούσουμε να λέει:
«Ελάτε οι ευλογημένοι από τον Πατέρα μου καί κληρονομήστε τη βασιλεία, πού έχει ετοιμασθεί γιά σας από τότε πού δημιουργήθηκε ο κόσμος».
Εκ του Γεροντικού
