Όταν λες μόνο την αλήθεια!
Μια διδακτική ιστορία που αναφέρεται στην αλήθεια και στην απλότητα.
Ζούσε κάποτε στην Αλεξάνδρεια ένας μορφωμένος άνθρωπος πού τον έλεγαν Κοσμά. Ήταν αξιοθαύμαστος καί πολύ ενάρετος, με ταπεινό φρόνημα, σπλαχνικός, εγκρατής, παρθένος, άνθρωπος της ησυχίας, φιλόξενος, φίλος των φτωχών.
Επειδή εγώ τού είχα μεγάλη οικειότητα, μιά φορά τού λέω:
«Κάνε αγάπη, πόσο χρόνο ζείς τη ζωή της ησυχίας;»
Επειδή σώπαινε καί δεν μού έδινε καν μιά απάντηση, πάλι τού λέω:
«Γιά χάρη τού Κυρίου πες μου».
Κι εκείνος, αφού γιά λίγο κρατήθηκε, μού λέει:
«Έχω τριάντα τρία χρόνια».
Πάλι τού λέω:
«Κάνε τέλεια την αγάπη, γιατί ξέρεις πολύ καλά ότι γιά ωφέλεια της ψυχής σε ρωτώ, πες μου, τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα της ησυχαστικής σου ζωής τι κατόρθωσες;»
Εκείνος, αφού αναστέναξε από τα βάθη της καρδιάς, μού λέει: «Ένας άνθρωπος κοσμικός τι μπορεί να κατορθώσει καί μάλιστα τη στιγμή πού κάθεται στο σπίτι του;»
Όμως εγώ τον παρακαλούσα:
«Για χάρη τού Κυρίου πες μου καί ωφέλησέ με».
Καί επειδή τον πίεσα πολύ, είπε:
«Συγχώρεσέ με, αυτά τα τρία ξέρω ότι κατόρθωσα: να μη γελώ, να μην ορκίζομαι καί να μη λέω ψέματα».
Εγώ όταν τ’ άκουσα, δόξασα τον Θεό».
