Αρχιμανδρίτης Κων/νος Χαραλαμπόπουλος
Το Κήρυγμα της Κυριακής
γράφει στο Δόγμα,
ο Αρχιμανδρίτης
Κωνσταντίνος Χαραλαμπόπουλος
Εφημέριος Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου
Παλαιού Ψυχικού
Την ίασιν του εκ γενετής τυφλού υπό του Κυρίου, διηγείται ο ιερός Ευαγγελιστής. Όπως και με τα λοιπά θαύματα του Κυρίου, ούτως και δια της θεραπείας του τυφλού, φανερώνονται τα εξαίσια έργα της παντοδυναμίας του Θεού.
Κατεστάθη ο τυφλός εις τους προνομιούχους ανθρώπους, τους οποίους χρησιμοποιεί ο Θεός δια την φανέρωσιν των πανσόφων και θαυμαστών έργων του προς τον άνθρωπον, ιδία δε την πατρικήν αγάπην του προς αυτόν. Ιάται ο τυφλός.
Δεν έχει ιδεί ακόμη δια των οφθαλμών τον θείον ευεργέτην, και εν τούτοις εκδηλώνει πίστιν θερμήν και ακλόνητον. Υπεραπολογείται δι’ αυτόν εις τους Φαρισαίους. οι όποιοι τον κατηγορούν ότι «ούτος ο άνθρωπος ουκ εστι παρά του Θεού, ότι το σάββατον ου τηρεί» και διακηρύττει την θείαν εξουσίαν και δύναμιν του Κυρίου.
Παραδέχεται κατ’ αρχήν, ότι είναι προφήτης απεσταλμένος εκ του Θεού, προσθέτων «ει μη ην ούτος παρά θεού, ουκ ηδύνατο ποιείν ουδέν».
Αυτόν τον όποιον σεις κατηγορείτε αδίκως και συκοφαντείτε ότι είναι αμαρτωλός, εάν δεν ήτο απεσταλμένος του Θεού, δεν θα ημπορούσε να κάμη ουδέ το παραμικρό θαύμα. Η δε συνάντησίς του μετά του Κυρίου, μετά το θαύμα της ιάσεώς του, φανερώνει την ευγνωμοσύνην του.
Γονυπετών ενώπιόν του, τον προσκυνή ως Υιόν του Θεού λέγων «πιστεύω Κύριε». Ομολογεί κατά πανηγυρικόν τρόπον την θεότητα του Ιησού.
Ο τυφλός δια της αστάτου ζωής του, εγνώρισε τον Θεόν ως Πατέρα. Δια της ασθενείας του οδηγήθει εις την πίστιν. Μετεβλήθη εις «καινόν» άνθρωπον όταν ηνοίχθησαν οι οφθαλμοί του.
Παραλλήλως με την υγείαν του σώματός του, εύρε την σωτηρίαν της ψυχής του. Πράγματι, αδελφοί μου, ότι συμβαίνει εις την ζωήν του ανθρώπου, γίνεται δια την φανέρωσιν των έργων του Θεού. Πάσα αντιξοότης εις την ζωήν μας ασθένειαι, πόνοι, λύπαι, βασάνους, τα οποία κρούουν την θύραν εκάστου εξ ημών, να τα λαμβάνωμεν υπ’ όψιν ως παιδαγωγία.
Δια της υπομονής και καρτερικότητος, να προσπαθούμεν να ανακαλύψωμεν τι ζητεί παρ’ ημών ο Θεός δια μέσου της θλίψεως που επιτρέπει εις ημάς. Και να τον ευχαριστούμεν και να τον δοξολογούμεν, διότι «η παιδεία Κυρίου, ανοίγει μου τα ώτα» (Ησ. ν’, 5).