Επειδή ο Όσιος Δαβίδ δεν είχε τα απαραίτητα χρήματα, για να κτίσει το Μοναστήρι του έφυγε να κάνει εράνους (τη λεγόμενη «λογία»). Έφθασε μέχρι και τη Ρωσία, όπου οι Χριστιανοί του πρόσφεραν πολλά χρήματα και άλλα πολύτιμα δώρα. Πως όμως θα μετέφερε ο Όσιος τόσο χρήμα και δώρα από τη Ρωσία στην Εύβοια;
Ιδού τι τον φώτισε ο Θεός και έκανε. Κούφωσε ένα μεγάλο κούτσουρο, σφράγισε μέσα σ’ αυτό τα χρήματα και τα δώρα, έκανε το σημείο του Σταυρού, έριξε το κούτσουρο με το θησαυρό σ’ ένα ποτάμι της Ρωσίας, προσευχήθηκε και στο τέλος είπε:
«Έως ότου φθάσω στο νησί της Εύβοιας, να φθάσει και το κούτσουρο με το θησαυρό στην παραλία των Ροβιών».
Πράγματι, όταν μετά από καιρό ο Όσιος Δαβίδ επέστρεψε από τη Ρωσία και έφθασε στις Ροβιές, είδε το κούτσουρο με το θησαυρό να τον περιμένει στην παραλία. Μάλιστα οι κάτοικοι εκεί, που πρώτη τους φορά έβλεπαν ένα τέτοιο ξύλο, προσπαθούσαν με τα τσεκούρια τους να το ανοίξουν. Μάταια όμως, γιατί τα τσεκούρια στράβωναν ή έσπαγαν και εκείνο δεν άνοιγε. Τους πλησίασε ο Άγιος και τους είπε:
«Τι κάνετε εκεί, ανόητοι είστε; Που πάτε ν’ ανοίξετε αυτό το κούτσουρο; Το ξύλο αυτό περιέχει θησαυρό, με τον οποίο θα κτίσω το Μοναστήρι προς δόξαν της Μεταμορφώσεως του Δεσπότου μας Χριστού».
Απόσπασμα από το Βιβλίο: «Όσιος Δαβίδ: Έκδοση Ιεράς Μονής Οσίου Δαβίδ, Λίμνη Ευβοίας 1996»