Όταν όλα πεθαίνουν μέσα μας
Η φρίκη που προέρχεται από τη συνειδητοποίηση της φθοράς και του κακού μέσα μας και στον κόσμο γύρω μας, μπορεί παράλληλα να αποτελέσει τον λόγο για να ξυπνήσουμε από τον παρατεταμένο λήθαργό μας και να μετακινηθούμε σε ένα άλλο ανώτερο επίπεδο, το πνευματικό.
Πέλης Γαλίτη – Κυρβασίλη
Τότε ο νούς φωτίζεται, γιατί αποσπάται από την γήινη κενοδοξία μας. Όταν όλα πεθαίνουν μέσα μας, τότε υπάρχει η ελπίδα κάτι καινούριο, διαφορετικό να γεννηθεί. Και όταν γεννηθεί ο Θεός μέσα μας, όλα τα ψυχολογικά αποτυπώματα που συνοδεύουν το τραύμα μας μπορούν να μεταμορφωθούν: ο φόβος σε εμπιστοσύνη, η μελαγχολία σε μετάνοια, η μειονεξία σε ταπείνωση, το άγχος σε πίστη. Έτσι, το κακό, αντί να μας σκοτώσει μας αφυπνίζει και ο πόνος αντί να μας απελπίζει μας δυναμώνει.
Η ψυχή που έχει πείρα της Αγάπης του Θεού αισθάνεται την ανάγκη να το διαλαλήσει σε όλο τον κόσμο. Ο άνθρωπος που εισπράττει το έλεος του Θεού στη ζωή του, νιώθει πληρότητα, δεν έχει ανάγκη από ανθρώπινη παρηγοριά, απολαμβάνει την Αγάπη του Θεού στο μεδούλι του. Δεν τον νοιάζει να τον δικαιώσουν οι άνθρωποι, του αρκεί ότι ο Θεός τον προσέχει. Και όσο πιο εγκαταλελειμμένοι και περιφρονημένοι είμαστε από τους ανθρώπους, τόσο πιο πολύ μας προσέχει ο Θεός.
Αν τα πιστέψουμε έτσι τα πράγματα, όλα γίνονται απλά. Όλα αποκτούν άλλο νόημα. Όσο θλιμμένοι και εξουθενωμένοι και αν νιώθουμε, υπάρχει η πηγή της χαράς δίπλα μας να μας ξεδιψάσει. Όλοι και αν μας εγκαταλείψουν, υπάρχει Κάποιος που δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ.
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος
