Πρώτα πρέπει να ανακρίνει κανείς τον εαυτόν του. Και αν δεν βρίσκει τίποτε, τότε να κάνει δύο-τρεις μετάνοιες, να πέσει στα γόνατα και να πει:
«Θεέ μου, πάντως σε κάτι έχω σφάλει. Φώτισέ με να καταλάβω τι έκανα». Μόλις το πει αυτό, αμέσως με την ταπείνωση θα φύγει η ομίχλη του πειρασμού και θα βρει την αιτία.
Βλέποντας δηλαδή ο Θεός την ταπείνωσή του, στέλνει την Χάρη Του και τον φωτίζει να θυμηθεί ακριβώς σε τι έφταιξε, για να τακτοποιηθεί.