Πηγαίνουμε, πλάι πλάι και μόνοι και όχι μαζί, ανίκανοι να γνωρίζουμε τους συνοδοιπόρους μας και συγχρόνως εμείς παραμένουμε άγνωστοι σ’ αυτούς.
Η ικανότητα να κοινωνούμε είναι μια από τις μεγαλύτερες ανάγκες της εποχής μας, τόσο μεταξύ φίλων όσο και μεταξύ λαών. Πολύ συχνά μιλάμε την ίδια γλώσσα, αλλά δεν μπορούμε να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο. Συμβαίνει κάποτε να είναι μαζί δύο άνθρωποι μια βραδυά χωρίς να πουν μια λέξη και ωστόσο να καταλαβαίνουν τέλεια ο ένας τον άλλο.
΄Εχει λεχθεί ότι μια τέτοια σχέση δεν βρίσκεται όταν δύο άνθρωποι βλέπουν ο ένας τον άλλο, αλλά όταν δύο άνθρωποι κοιτούνμαζί το ίδιο πράγμα. Μαθαίνουμε να γνωρίζουμε ο ένας τον άλλο όταν μοιραζώμεθα τον εαυτό μας και διαθέτουμε αυτή την πιο ενωτική από όλες τις δυνάμεις – αγάπη.
π. Φιλόθεου Φάρου