Η Παναγία ως σκέπη του κόσμου
Όπως μέσα στην ευχαριστία παίρνει ο άνθρωπος τα στοιχεία του κόσμου, δηλαδή τον άρτο και τον οίνο, που είναι καρποί της γης, και τα προσφέρει στον Θεό, και Εκείνος πάλι τα επιστρέφει τα ίδια, αλλά μεταμορφωμένα σε σώμα και αίμα του, έτσι και ο Χριστός σκέπασε την αμαρτωλή σάρκα του κόσμου με τη θεότητά του, την αγίασε και τη μεταμόρφωσε σε σώμα του, στο δικό του σώμα, που είναι η Εκκλησία.
Η Παναγία αγάπησε τον κόσμο και έγινε σκέπη του κόσμου, γιατί ο Χριστός έγινε η σωτηρία του κόσμου. Ο Χρίστος είναι «ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου». Ενώ, λοιπόν, ο κόσμος είναι δημιούργημα του Θεού και ο Θεός έχυσε το αίμα Του γι’ αυτόν, ο ίδιος αρνείται να τον αναγνωρίσει σωτήρα του. Μισεί ο κόσμος τον Χριστό και τους ανθρώπους του Χριστού. «Ότι δε εκ του κόσμου ουκ έστε, αλλ’ εγώ εξελεξάμην υμάς εκ του κόσμου διά τούτο μισεί υμάς ο κόσμος», είπε ο Ιησούς στους μαθητές Του.
Μπορούμε να ζήσουμε μέσα σε έναν τέτοιο κόσμο, όχι απαρνούμενοι τον κόσμο και μισώντας τον, αλλά μεταμορφώνοντάς τον. Οι Χριστιανοί δε μισούν τον κόσμο, αλλά την αμαρτία και τον πονηρό. Απεχθάνονται το φρόνημα του κόσμου, που έχει μέσα του τον θάνατο. Όπως ο Χριστός αγάπησε τον κόσμο και οι άγιοι έκλαιγαν για τον κόσμο, έτσι και εμείς να αλλάξουμε με την άσκηση, τη μετάνοια, τη συντριβή τον κόσμο μας, για να γίνει κόσμος του Θεού. Όχι κάτω από τα είδωλα του κόσμου, αλλά κάτω από την σκέπη της Παναγίας μας.
Παλαιότερα κοντά σε κάποιο μοναστήρι έπιασε μία πυρκαιά η οποία απειλούσε να κατακαύσει τον τόπο του Θεού. Και ενώ όλοι ήταν απελπισμένοι, μία ευλαβής ψυχή από την πόλη έβλεπε την Υπεραγία Θεοτόκο να έχει απλώσει τα χέρια της σαν φτερούγες, τη σκεπή της πάνω από το μοναστήρι. Αμέσως άρχισε μία βροχή που έσβησε τη φωτιά. Όλα κάηκαν εκτός από τη μονή. Η Παναγία σκέπασε τον τόπο.
Αυτό το πραγματικό γεγονός ας γίνει σημάδι και για μας. Μπορεί να μαίνεται η φωτιά του κόσμου και της ψυχής μας. Η δική μας φροντίδα είναι να βρεθούμε κάτω από τη σκέπη της Παναγίας, να της λέμε συνεχώς: «Χαίρε σκέπη του κόσμου πλατυτέρα νεφέλης».
Μητροπολίτη Εδέσσης Ιωήλ
