Η Θεία Λειτουργία αύριο θα φιλοξενήσει αναγνώσματα με πλήθος ονομάτων. Είναι οι προ Χριστού ευαρεστήσαντες τον Θεό στο αποστολικό, το γενεαλογικό δέντρο Του είναι στο ευαγγελικό. Όλοι έχουμε τις οικογενειακές ρίζες μας, τους προγόνους μας. Οφείλουμε να τους θυμόμαστε. Τα θετικά στοιχεία τους να τα αξιοποιήσουμε και να τα μιμούμαστε κατά τις δυνατότητές μας, από τα όποια αρνητικά να διδασκόμαστε, ώστε να τ’ αποφεύγουμε και μην τα επαναλάβουμε.
Στην αρχή του πρώτου αναγνώσματος ο Απόστολος Παύλος μάς θυμίζει την περίπτωση του γενάρχη Αβραάμ (=πατέρα των λαών). Έζησε πολύ προ του Χριστού ήταν όμως ανάμεσα στους προγόνους Του. Θα υπογραμμισθεί αύριο η στάση του έναντι των όσων του υποσχέθηκε ο Θεός. Είναι γνωστό ότι πολλές φορές ο Αβραάμ συνομίλησε με τον Θεό στην ζωή του. Είχε βιωτή τέτοια που ο Θεός του επέτρεπε τέτοια τιμή. Δοκιμάσθηκε φρικτά, έδειξε την πίστη του, άκουγε το θείο θέλημα και στο τέλος δικαιωνόταν.
Ανάλογη ήταν η περίπτωση από την ζωή του που θα ακούσουμε στην αυριανή Θ. Λειτουργία. Του υπέδειξε ο Θεός να φύγει, πού θα πάει, τι θα περιμένει. Έτσι και έγινε. Πήγε στη γη της επαγγελίας, περίμενε όμως την Βασιλεία της επουράνια, ως μόνιμη κατοικία του. Γι’ αυτό και έμεινε σε σκηνή, δεν τον ενδιέφερε ο εδώ τόπος, αλλ’ ο αιώνιος. Λόγω αυτής της υπακοής του δέχθηκε ανείπωτες ευλογίες.
Τούτο τον καιρό αναμένουμε ότι και πέρσι και πρόπερσι, κ.ο.κ. Τον ερχομό του Χριστού στη γη. Τον βλέπουμε ως απλό ημερολογιακό γεγονός και το αντιμετωπίζουμε ως εορταστική ευκαιρία. Δεν αναζητούμε τις προεκτάσεις του και τα θεμέλιά του. Είχε προαναγγελθεί από τον Θεό. Εκείνος ήθελε να μας αφυπνίσει από τον πνευματικό λήθαργο, να μας ελευθερώσει από την πολυποίκιλη ειδωλολατρία και να μας σώσει από τον ηθικό όλεθρο.
Η έλλειψη πίστης στον Θεό δεν μας επιτρέπει να δούμε με διαύγεια όσα η Εκκλησία θα ζήσει σε λίγες ημέρες σαν να είναι η Βηθλεέμ του τότε. Θα αναπολήσει τις ημέρες της Γεννήσεως και των σπουδαίων γεγονότων που την επακολούθησαν. Αυτό φαίνεται από την ανασφάλεια που μας διακατέχει και την ανάρμοστη συμπεριφορά που επιδεικνύουμε έναντι Θεού και Αγίων. Δεν εμπιστευόμαστε τον λόγο του Θεού που μας βεβαιώνει ότι, δεν θα χαθούμε και ας έχουμε λιγότερα αγαθά. Αντίθετα, θέλαμε όλο και περισσότερες ανέσεις και διασκεδάσεις. Γι’ αυτό και βρεθήκαμε σε κρίση ηθικής, οικονομικής και τέλος της ζωής. Νομίζουμε ότι είχαμε κερδίσει τον κόσμο όλο, όχι όμως με την αξία μας, αλλά με δανεικά. Ο Αβραάμ είχε δυνατότητα να ζήσει πλούσια, αρκέσθηκε στα απαραίτητα. Λόγω της πίστης του ήξερε ότι κατόπιν θα τα εγκαταλείψει, θέλοντας και μη. Ο υλικός πλούτος δεν μας συνοδεύει, το κάνει όμως ο άυλος, η υστεροφημία μας που την συνθέτουν τα έργα μας.
Αγαπητοί στον Θεό προ Χριστού υπήρξαν άνθρωποι. Το κατάφεραν με τα έργα τους, τους θυμόμαστε αύριο. Το κάνει αυτό η Εκκλησία για να μας υπομνήσει την βαρύτητα της ευθύνης μας. Ήρθε Χριστός (αυτό θα γιορτάσουμε σε λίγες ημέρες), μας συναναστράφηκε και μας δίδαξε. Τα υλικά αγαθά μας ανήκουν, δεν πρέπει να μείνουμε σ’ αυτά. Χάνονται εύκολα. Η πίστη είναι παράγοντας ζωτικός. Αν τον διαθέτουμε εγκάρδια και με ειλικρίνεια, τότε τα έργα μας θα είναι ανάλογα και εποικοδομητικά και πάντα προς μίμηση. Τότε τα Χριστούγεννα δεν θα είναι απλά ημέρα αργίας, αλλ’ όντως ημέρα αλλαγής.
του Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομου Χρυσόπουλου για το dogma.gr