Παράμετροι Πετυχημένης Ποιμαντικής
Αύριο στο αποστολικό ανάγνωσμα θα ακούσουμε τον Θείο Παύλο να απευθύνεται στον μαθητή του Τιμόθεο (που συμπτωματικά τιμάται αύριο -22 Ιανουαρίου- από την Εκκλησία μας) και να τον συμβουλεύει πώς πρέπει να είναι η βιωτή του και η συμπεριφορά του, ώστε το ιεραποστολικό έργο που έχει αναλάβει να καρποφορήσει προς δόξα Θεού και προσωπική πρόοδο. Του υπέδειξε δηλαδή τον δρόμο που θα διαβεί για να αποβεί το καλό παράδειγμα, αυτό που θα αξίζει να το μιμηθούμε, να το προβάλουμε, να το επαινέσουμε.
Του αρχιμ. Χρυσόστομου Χρυσόπουλου, Θεολόγου-Διδάσκοντος Πανεπιστημίου Πειραιώς, για το dogma.gr
Οι παράμετροι πετυχημένης ποιμαντικής που αναφέρει ο Απόστολος των εθνών είναι ο λόγος, η συμπεριφορά, η αγάπη, η πνευματική ζωή, η αγιότητα, η αγνότητα. Είναι οι συντεταγμένες αυτές, σε συνδυασμό με την πίστη, για να πετύχει το έργο και κάθε κληρικού, ιδίως στις ημέρες μας που χαρακτηρίζονται από την απόρριψη σε ότι δε μας συμφέρει και την άρνηση σε ότι δε μας εξυπηρετεί. Παρά ταύτα η Εκκλησία αξιοποιεί την κλίση και βοηθά την κλήση κάθε ανθρώπου που επιθυμεί να διακονήσει τον λαό του Κυρίου. Χρειάζεται διάκριση δεδομένου ότι από τις παραπάνω παύλειες επισημάνσεις δεν επιτρέπεται μία να αγνοείται, κάποια να αμφισβητείται, άλλη να ακυρώνεται, κατά το θέλημά μας Αντίθετα όλες χωρίς εξαίρεση τις δεχόμαστε, τις αξιοποιούμε, τις καλλιεργούμε. Τότε οι οραματισμοί θα δώσουν τη θέση τους στην εργασία και οι υποσχέσεις θα παραχωρήσουν τόπο για πράξεις.
Η Εκκλησία ως Σώμα Χριστού πρέπει να ανακαλύπτει τα χαρίσματα, να εκτιμά τις δυνατότητες και να δίδει τα διακονήματα, κυρίως στους κληρικούς παντός βαθμού. Αν τηρηθεί το τρίπτυχο αυτό τότε όντως η ποιμαντική τους θα είναι καλλίκαρπη. Αντίθετα κινδυνεύουν να υποπέσουν στον πειρασμό της συνήθειας, της ραστώνης, του σκανδάλου. Το ήθος πρέπει να συμπορεύεται με το ύφος, με διάθεση αμεσότητας και όχι υποκρισίας, ταπεινοφροσύνης και όχι ταπεινολογίας.
Υπεράνω όλων είναι η ειλικρίνεια στις πρωτοβουλίες και στις αποφάσεις του «βασιλείου ιερατευμάτος», των ιερέων. Η επίπλαστη ευγένεια, η προσποιητή πίστη, ο επιφανειακός ζήλος γίνονται αργά ή γρήγορα αντιληπτοί και η απογοήτευση δίνει τη θέση της στην απόρριψη, αυτή στην κατάκριση, καταλήγοντας στην αποστασία. Αντίθετα ότι γίνεται με θέρμη καρδιάς και ζέση ψυχής ευλογείται από τον Θεό και επαινείται από τα παιδιά Του, παρά τα λάθη και τις ατέλειες, η πρόθεση και η προσπάθεια εκτιμάται. Ταυτόχρονα παραχωρήσεις, επιπολαιότητες και λαϊκισμοί μπορεί σε κάποιους να αρέσουν, η πλειοψηφία αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει έλλειμμα σοβαρότητας και πλεονασμός καιροσκοπισμού και διατηρεί τις επιφυλάξεις για τη γνησιότητά τους.
Ο αποστολικός λόγος είναι επίκαιρος και κρυστάλλινος, αφορά όλους όσους θέλουν να έχουν θέση δασκάλου, καθοδηγητή, εμπνευστή στην κοινωνία μας. Η συμπόρευση λόγων και έργων είναι άριστο παράδειγμα για να μη πηγαίνουν χαμένα τα κηρύγματα και να αμφισβητούνται τα έργα. Η ηλικία μπορεί να είναι ένα κριτήριο, όχι όμως το απόλυτο. Η ωρίμανση είναι θέμα εμπειριών, αγώνα και θέλησης. Αμέτρητα είναι οι περιπτώσεις που το επιβεβαιώνουν, ένα ο Απόστολος Τιμόθεος. Θα ακούσουμε αύριο τις προϋποθέσεις επιτυχίας και συνεχίζουμε χωρίς επιφυλάξεις, παρωπίδες, προκαταλήψεις. Τότε θα διαθέτουμε όχι μόνο γνώση αλλά και αγωγή∙ όχι μόνο εξαγγελίες αλλά και πράξεις∙ όχι μόνο λόγια, αλλά και δράση.
