Πίστη, υπομονή και διδαχή
Αύριο ο απόστολος Παύλος θα μας περιγράψει τις δυσκολίες του έργου των Αποστόλων. Ήρθαν αυτές ως αντίδραση όλων όσων έβλεπαν στο κήρυγμά τους στοιχεία καινοφανή και δεν ήταν προς το κάθε λογής συμφέρον τους. Κάθε αλλαγή προξενεί αντιδράσεις απ’ αυτούς που τους κλονίζονται ή αφανίζονται δικαιώματα, προνόμια, απολαβές. Ότι γκρεμίζεται αντιδρά βάναυσα, απότομα και σπασμωδικά.
Η βεβαιότητα περί της ακατανίκητης αλήθειας για όσα διδάσκουν δεν ήταν μόνο η κινητήριος δύναμη για να κηρύξουν, αλλά και για να υπομείνουν πολλά και διάφορα. Η πίστη γεννά την υπομονή και κατευθύνει την διδαχή. Για τον λόγο αυτό δοκίμασαν θλίψεις, φτώχεια, διωγμούς, κινδύνους ακόμα και τον θάνατο.
Οι επαναστάσεις, όποιες και όπου αν έγιναν, είχαν σκοπό την ανατροπή κατεστημένων και ποτέ δεν ήταν αναίμακτες. Ο ίδιος ο Κύριος είχε προειδοποιήσει ότι με τον λόγο Του∙ δεν ήθελε απλά κάτι να πει, αλλά και να ξεριζώσει. Επιθυμούσε να μας πάρει από τα είδωλα και να μας πάει στην αλήθεια, να μας απομακρύνει από τις δυνάμεις της απώλειας και να μας χαρίσει λύτρωση. Αρκετοί θίγονται από την θέληση του Κυρίου γι’ αυτό Τον σταύρωσαν και παρόμοια έπραξαν και στους μαθητές Του. Το ίδιο ταλαιπωρήθηκε και ο χριστιανισμός στο δισχιλιετές διάβα του.
Έτσι εξηγείται γιατί διαχρονικά -ακόμα και στους καιρούς μας- όταν το κήρυγμα του Χριστού γίνεται εμπόδιο στα σχέδια ορισμένων, καταφεύγουν στην απαξίωσή Του, στον διωγμό Του, στην εξορία Του. Στη μεγάλη έχθρα και στο απύθμενο μίσος κάποιων στήθηκαν ιδεολογίες ολόκληρες που μέσον επιβολής τους και προβολή τους είχαν τη συκοφάντηση του Κυρίου και την περιφρόνηση της Εκκλησίας Του. Μάταια όμως …….. Αυτοί έφυγαν, Εκείνος ζει!
Οι Απόστολοι, θ’ ακούσουμε αύριο, υπέφεραν υπομονετικά, δεν απελπίστηκαν, γι’ αυτό και δεν χάθηκαν · ομολόγησαν θαρρετά και κήρυξαν δυναμικά. Είναι τα στοιχεία που έρχονται από την πίστη και οδηγούν στη δικαίωση. Είναι τα πνευματικά όπλα για να παλέψουμε ότι μας απειλεί, ότι μας φθείρει, ότι μας διώκει ποικιλόμορφα.
Η βιωτή μας δεν είναι ανθόσπαρτη. Η κοινωνική ή η θρησκευτική ζωή μας κλυδωνίζεται από ανέμους κρίσεων πνευματικών και υλικών. Ας σκεφθούμε την αποστολική τακτική και ας δράσουμε δεόντως. Δεν φερόμαστε ως αναίσθητοι, ούτε και ως φυγόπονοι. Δεν φαινόμαστε ως επιπόλαιοι, ποτέ και ως ριψάσπιδες. Μέσα στην Εκκλησία αγωνιζόμαστε με υπομονή, πιστεύοντας ακράδαντα, ακούγοντας τη διδασκαλία Της.
του Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομου Χρυσόπουλου για το dogma.gr
