Πνευματικές διδαχές Αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης
Όπως ο Τριαδικός Θεός είναι μια ύπαρξη, έτσι πρέπει να είμαστε κι εμείς ενωμένοι σαν ένας άνθρωπος, ένας νους, μια θέληση, μια καρδιά, μια καλοσύνη, χωρίς την παραμικρή κοινωνία με το κακό.
Εκείνος που αγαπά τον Θεό και ενώνεται μαζί Του, κατά φυσική συνέπεια αγαπά και τον πλησίον και ενώνεται μαζί του. Γιατί ο πλησίον είναι εικόνα του Θεού.
Περισσότερο απ’ όλα να μαθαίνετε τη γλώσσα της αγάπης, την πιο ζωντανή, την πιο εκφραστική γλώσσα. Χωρίς αυτήν, η γνώση ξένων γλωσσών δεν παρέχει καμιάν ουσιαστική ωφέλεια.
Η σπατάλη είναι κλοπή της περιουσίας των φτωχών γιατί το πλεόνασμά μας ανήκει σ’ αυτούς… Πρέπει να ευεργετούμε και να βοηθούμε ακατάπαυστα τους συνανθρώπους μας, πρέπει να τους ευεργετούμε όλους, χωρίς να ξεχωρίζουμε πρόσωπα ή καταστάσεις… Τίποτα δεν δίνουμε από τα δικά μας, γιατί όλα προέρχονται από τον Θεό.
Αγάπα κάθε άνθρωπο, αδιαφορώντας για την αμαρτία του. Εκείνο που θα βλέπεις σε κάθε άνθρωπο είναι η εικόνα του Θεού.
Η αγάπη αναπαύει την καρδιά, την ανακουφίζει, τη ζωογονεί. Το μίσος, απεναντίας, την ταλαιπωρεί, τη βασανίζει, την ταράζει. Όποιος, λοιπόν, μισεί, είναι ο πιο ανόητος ανάμεσα στους ανοήτους, καθώς γίνεται τύραννος του ίδιου του εαυτού του…
Μισείς τον εχθρό σου; Να ξέρεις ότι είσαι τρελός. Γιατί; Επειδή, όσο κι αν σε πολεμάει ο εχθρός σου εξωτερικά, εσύ πολεμάς περισσότερο τον εαυτό σου εσωτερικά. Και αυτό δεν είναι ο πιο σκληρός διωγμός, το να βασανίζεις τον εαυτό σου με το μίσος προς τον εχθρό σου;…
Ό,τι ειπώθηκε για το μίσος, αφορά και τα άλλα πάθη. Ο ίδιος ο Κύριος όρισε να τιμωρούμαστε μέσα σ’ αυτά και απ’ αυτά. Κάθε πάθος είναι κι ένας βασανιστής, ένας δήμιος. Ο άνθρωπος που κάνει κάποιο κακό, τιμωρείται με το ίδιο το κακό που κάνει, με το ίδιο το πάθος στο οποίο είναι δούλος.
Σε μια προσευχητική καταγραφή του στο ημερολόγιό του ο άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης λέει στον Θεό: «Σε ασπάζομαι, Πατέρα και Δημιουργέ! Χαϊδεύομαι από την αγάπη Σου. Σε κάθε καρπό της γης, σε κάθε ρόγα σταφυλιού, σε κάθε σπόρο σιταριού, σε κάθε ψίχουλο ψωμιού διακρίνω την αγάπη Σου… Ενώ μας χαρίζεις τόσα δώρα εδώ στη γη, μας ετοίμασες κι έναν θησαυρό γλυκύτητας στον ουρανό, μιαν άρρητη ευφροσύνη, που πηγάζει από την απέραντη αγαθότητα και ωραιότητά Σου. Αυτές ευφραίνουν όλες τι χορείες και τις συνάξεις των αγίων αγγέλων».
Ο άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης μοίραζε τόσα από τα πενιχρά του έσοδα, που για το σπίτι δεν έμεναν ούτε τα απαραίτητα χρήματα. Γι’ αυτό, όταν έγινε καθηγητής στο Γυμνάσιο, ο ταμίας δεν έδινε τον μισθό του στον ίδιο, αλλά στην πρεσβυτέρα.
Αλλά ο άγιος δεν περιόριζε την υλική του βοήθεια προς τους φτωχούς σε χρηματικές μόνο προσφορές. Συχνά τους αγόραζε ο ίδιος ό,τι είχαν ανάγκη. Και στους αρρώστους, που δεν είχαν κανέναν να τους φροντίσει, έφερνε γιατρούς και αγόραζε φάρμακα.
Από το βιβλίο: Πνευματική Ανθολογία από τους βίους και τους λόγους των Αγίων της Ρωσίας. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2018, σελ. 13, 16, 24, 32, 13, 16.
