Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης είχε ένα ξεχωριστό χάρισμα να ξεκουράζει και να βοηθά όποιον είχε ανάγκη και ήθελε την συμβουλή του. Μία γυναίκα, λοιπόν, την οποία εγκατέλειψε ο σύζυγός της με τα δύο τους παιδιά και είχε σχέσεις με άλλες γυναίκες, πήγε στον Γέροντα και τον ρώτησε πώς να αντιμετωπίσει το πρόβλημα αυτό. Ο Γέροντας της είπε να κάνει υπομονή, προσευχή και να φέρεται με καλοσύνη. Να προσπαθήσει να μην διαλύσει τον γάμο της. Της αφηγήθηκε και μία αληθινή ιστορία ως παράδειγμα.
– Ένα κοσμικό παιδί είχε συμπαθήσει μια κοπέλα που ζούσε πνευματικά. Για να τον συμπαθήσει και η κοπέλα, προσπαθούσε να ζει κι αυτός πνευματικά, εκκλησιαζόταν και γενικά ήθελε μ’ αυτό τον τρόπο να της τραβήξει την προσοχή και να την κερδίσει. Τελικά παντρεύτηκαν. Στην αρχή όλα ήταν καλά. Μετά όμως από χρόνια εκείνος άρχισε πάλι την κοσμική ζωή.
Είχαν πια μεγάλα παιδιά ένα αγόρι και δύο κορίτσια. Αυτός, όμως, συνέχιζε να ζει άσωτα. Είχε μια μεγάλη επιχείρηση και έβγαζε πολλά χρήματα, αλλά τα περισσότερα τα ξόδευε πότε με την μία και πότε με την άλλη κοπέλα.
Η καημένη η σύζυγος του κρατούσε το σπίτι με την οικονομία που έκανε και τα παιδιά της με τις συμβουλές της. Δεν κατηγορούσε τον πατέρα τους, για να μην τραυματισθούν και για να μην παρασυρθούν.
Όταν εκείνος τα βράδια γύριζε αργά, πάντα τον δικαιολογούσε, λέγοντας ότι έχει δουλειές. Αυτός, όμως, είχε θρασύτητα και το μεσημέρι πήγαινε στο σπίτι με κάποια φιλενάδα του, απαιτώντας να υπάρχει φαγητό έτοιμο στο σπίτι. Η μητέρα και αυτή την συμπεριφορά την δικαιολογούσε για να μην μπαίνουν τα παιδιά της στον πειρασμό να έχουν άσχημους λογισμούς. Καλοδεχόταν, λοιπόν, όσες έφερνε στο σπίτι τους ο άνδρας της. Έδινε την εντύπωση ότι ήταν δικές της φίλες, ενώ έστελνε τα παιδιά της στα δωμάτιά τους μη τυχόν και δουν καμία ύποπτη κίνηση από τον πατέρα τους που ήταν απρόσεκτος. Η ίδια σκηνή επαναλαμβανόταν για πολλά μεσημέρια και μάλιστα κάθε φορά έρχονταν και διαφορετικά πρόσωπα. Τα παιδιά έφθαναν πολλές φορές στο σημείο να λένε στη μητέρα τους: «Μα πόσες φίλες έχεις μαμά;». «Γνωριζόμασταν από παλιά», τους έλεγε εκείνη. Εν τω μεταξύ ο άνδρας της ολοένα αντί να διορθώνεται, της συμπεριφερόταν με πολλή βαρβαρότητα, χειρότερα κι από υπηρέτρια.
Σκεφθείτε τώρα αυτή την μάνα κάθε μέρα να υπηρετεί ανθρώπους που ατίμαζαν το σπίτι της και να προσπαθεί συνέχεια να βάζει καλούς λογισμούς στα παιδιά της. Επειδή, όμως, ο άνδρας αυτός είχε δώσει ο ταλαίπωρος πολλά δικαιώματα στον διάβολο, επόμενο ήταν να δέχεται φοβερές δαιμονικές επιδράσεις. Ήταν σαν τρελός, δεν έλεγχε τον εαυτό του, όλα του έφταιγαν. Μια μέρα, λοιπόν, όπως έτρεχε με το αυτοκίνητό του, καθώς ήταν μεθυσμένος ξέφυγε από το δρόμο και έπεσε στο γκρεμό. Το αυτοκίνητο διαλύθηκε και αυτός τραυματίστηκε σοβαρά. Τον μετέφεραν στο νοσοκομείο και ύστερα από μια σχετική νοσηλεία τον πήγαν στο σπίτι σακατεμένο.
Καμιά φιλενάδα του δεν τον πλησίασε, γιατί δεν είχε πια ούτε πολλά χρήματα, ενώ το πρόσωπό του είχε παραμορφωθεί. Η πιστή σύζυγός του, όμως, που ήταν και καλή μάνα τον περιποιόταν με πολλή καλοσύνη, χωρίς να του θυμίζει τίποτε από την άσωτη ζωή του.
Αυτό τον συγκλόνισε και τον αλλοίωσε πνευματικά. Μετανόησε ειλικρινά, ζήτησε να εξομολογηθεί, έζησε λίγα χρόνια χριστιανικά με εσωτερική ειρήνη και αναπαύθηκε εν Κυρίω. Μετά τον θάνατό του ο γιός του ανάλαβε τη δουλειά του πατέρα του και συντηρούσε την οικογένεια. Ζούσαν αγαπημένα τα παιδιά, γιατί είχαν πάρει καλές αρχές από την καλή μάνα. Αυτή η μάνα ήταν ηρωίδα.
Ήπιε όλα τα φαρμάκια, για να μη διαλυθεί η οικογένειά της και για να μην πικραθούν τα παιδιά της, κράτησε την οικογένεια σωστά, έσωσε και τον άνδρα της, αποταμίευσε και αυτή ουράνιο μισθό. Ο Θεός αυτήν την γυναίκα θα την βάλει στην καλύτερη θέση στον Παράδεισο.
Αλήθεια, μετά την παραπάνω ιστορία, μήπως πρέπει να εφαρμόζουμε και εμείς σε δύσκολες στιγμές της ζωής μας, το ιερό τρίπτυχο υπομονή, καλοσύνη, προσευχή; Ένα θα είναι το σίγουρο τότε. Θα είμαστε πάντα κερδισμένοι και ωφελημένοι.