Ποια Θεολογία διακονούμε και ευαγγελιζόμαστε!
Γράφει ο Δημήτριος Λυκούδης, θεολόγος, Υπ. Δρας ΕΚΠΑ
Είναι λαθεμένη η θεολογία που διδάσκουμε, στην συντριπτική μας πλειονότητα οι πτυχιούχοι θεολογίας, διότι περιορίσαμε την αμαρτία στα ηθικά στεγανά της περιοχής μας, έστω και της πόλης μας!
Πουθενά λόγος για εγωισμό, κακεντρέχεια, λοιδορία, συκοφαντία, αγνωμοσύνη, φθόνω, πονηρία, πόρωση και αναισθησία ψυχής να κοινωνήσει την ευφροσύνη και χαρά του άλλου, ¨ευαισθησία¨ τουναντίον, να σπεύσει να ¨σπουγγίσει¨ τον πόνο, να συντρέξει και να συ-νοδοιπορήσει με τη δυστυχία του συνανθρώπου του!
Είναι λαθεμένη η θεολογία που διδάσκουμε διότι μεταποιήσαμε τους ιερούς Ναούς, έχουμε και εμείς ευθύνη γι΄ αυτό, σε εταιρείες-οργανισμούς με προτεραιότητα τα έσοδα και τα έξοδα, με προτεραιότητα την ωραιοποίηση (αναφέρομαι ασφαλώς, μόνο στην υπερβολή) και θεατροποίησή τους. Έμφαση στο φιλανθρωπικό έργο, κοινωνικές εταιρείες, αποκύημα άκριτου ¨πιετισμού¨, αποχαύνωση της ορθόδοξης πνευματικότητας, αποϊεροποίηση του χώρου.
Αλήθεια, σε τι διαφέρουν πολλοί ορθόδοξοι ναοί σήμερα από θεατρικές παραστάσεις, από θεατρικές σκηνές! Συνωστισμός ανέστιος, παρακολούθηση των δρωμένων, ηθική ¨καλλιέργεια¨ των ψυχών, επιδερμική ¨ευλογία¨ που καθίσταται πανουργία και χαρακτηριστικό δείγμα και γνώρισμα της αλογίας των καιρών!
Μέχρι και προσωπικό φύλαξης επιστράτευσαν για να φυλάττει ο άνθρωπος τον άγιο ή την αγία στην οποία τιμάται ο ναός! Προσωπικό ασφαλείας για την εύρυθμη λειτουργία και την κοινωνική λειτουργική συνοχή! Και αναρωτιέσαι τότε για την ποιότητα της θεολογίας που διδάσκουμε, και έχουμε όλοι ευθύνη γι΄ αυτό, για την ποιότητα της θεολογίας που βιώνουμε!
Είναι λαθεμένη η θεολογία που ακολουθούμε γιατί έχει τερματικά παροδικά και εφήμερα! Διότι, όλοι ομιλούμε περί Αναστάσεως και προσδοκούμε δήθεν Ανάσταση νεκρών και επουράνια Βασιλεία, αλλά συμπεριφερόμαστε ως ερωτόχθονες, ωσάν να πρόκειται να δώσουμε τα πάντα, να ¨σκοτώσω¨ τον άλλον φθάνει ¨εγώ¨, ¨εγώ¨ να προχωρήσω , ν΄ αναδειχθώ και να ¨ζήσω¨.
Είναι ακόμη λαθεμένη η θεολογία που διδάσκουμε γιατί κατηγοριοποιεί την αστοχία, την αδυναμία του ανθρώπου, και την μεταποιεί σε καταδυνάστευσή του, όχι ως υπόμνηση ανάγκης επανόδου και επαναπροσδιορισμού, όχι ως αδήριτη ανάγκη ν΄ανανεώσει την κοινωνία του μετά του Προσώπου του Απολύτου, αλλά ως ηθικό κατάντημα και καταστολή της ψυχής, ως κίνδυνος και αφορμή να απωλέσεις την ¨εικόνα¨ που έχουν για εσένα οι άνθρωποι επί της γης!
Και τότε, τι και αν ζεις και πορεύεσαι, θεολογία και πλάνην βιώνεις και διατυμπανίζεις γύρω σου! Όλα για τον κόσμο, για την ¨εικόνα¨ σου, για την ¨άποψη¨ και γνώμη που οι άλλοι τρέφουν και καλλιεργούν για εσένα!
