Πώς διαλεγόμαστε ως χριστιανοί
Στο διάλογο πηγαίνουμε όχι για να πούμε ή να διδάξουμε κάτι: αυτό θα ήταν μονόλογος ή θα καταντούσε διάλογος κωφών. Πηγαίνουμε για να συναντήσουμε κάποιον άλλο, που τον δεχόμαστε όπως είναι, θέλουμε να τον γνωρίσουμε καλύτερα, να τον ακούσουμε, να μάθουμε γι’ αυτόν. Και βέβαια να του συστηθούμε, να του πούμε για μας, για τη ζωή μας, τις πεποιθήσεις μας, τους φόβους μας, τις ελπίδες μας.
Αρχιμ. Παύλου Εγγλεζάκη
Στο διάλογο πηγαίνουμε με φιλική διάθεση, για να κάνουμε φίλους. Η στάση αυτή της δεκτικότητας και του ανοίγματος είναι όχι μόνο η ορθή χριστιανική στάση, που υπαγορεύεται από τη μεγάλη εντολή της αγάπης του πλησίον, αλλά κατ’ εξοχήν και η στάση του πολιτισμένου ανθρώπου που έχει υπερβεί τις καχυποψίες, τις φοβίες και τη στατικότητα του απαίδευτου και φανατικού.
Η σύγχρονη τεχνολογία και η νέα επιστήμη έχουν κάνει τον πλανήτη μας πολύ μικρό, προς το παρόν μας δίνεται μόνο μία Γη για να ζήσουμε, και θα πρέπει κάποτε να θελήσουμε να καταλάβουμε πως τα πράγματα που μας ενώνουν με τον πλησίον μας, οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός (ο Κινέζος, ο Εσκιμώος, ή συμπατριώτης μας της άλλης ιδεολογίας ή κόμματος ή πίστεως), είναι πιο πολλά από αυτά που μας χωρίζουν.
Ο αληθινός χριστιανός, όντας ο ίδιος κατά το πνεύμα του Κυρίου του οικουμενικός και παγκόσμιος άνθρωπος, προσπαθεί όσο μπορεί να βοηθήσει την αμοιβαία γνωριμία και συνύπαρξη των ανθρώπων, χωρίς καθόλου να «κάνει υποχωρήσεις» ή να αρνείται ή να αποκρύβει την Αλήθεια την οποία πιστεύει και προς την οποία βαδίζει. Ο πιστός δεν ξεχνά ότι το ένα και μοναδικό «ου εστί χρεία» είναι η Βασιλεία του Θεού και αυτήν ζητά πρώτον.
Ο χριστιανός προσερχόμενος για να δώσει λόγο «περί της εν αυτού ελπίδος» προσέρχεται με συντριβή, γνωρίζοντας ότι ο Χριστός δεν του ανήκει, αλλά αυτός ανήκει στο Χριστό. Την Αλήθεια δεν την κατέχει, αλλά αυτός κατέχεται από Εκείνη.
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος
