Πώς ήλθε στον κόσμο ο θάνατος κι ο πόνος
Ο Θεός δεν μας έπλασε για να πονάμε. Είναι γνωστό σ’ εμάς, από την Αγία Γραφή, ότι ο Θεός όταν έπλασε τον άνθρωπο, «έθετο αυτόν, εν τω Παραδείσω της τρυφής».
Μητροπολίτη Λεμεσού Γέροντα Αθανασίου
Όχι απλώς τον έβαλε μέσα σ’ έναν ωραίο χώρο, αλλά τον έβαλε μέσα στον Παράδεισο της τρυφής, της ευχαρίστησης, της απόλαυσης. Μέσα στον Παράδεισο, ο άνθρωπος απολάμβανε τη χαρά και την ευτυχία του. Μέσα σ’ αυτό τον χώρο ευρισκόμενος ο άνθρωπος, δεν είχε καμμιά μετοχή στον πόνο. Όμως, ο Θεός προειδοποίησε τον άνθρωπο ότι, εάν θελήσει να αποκοπεί από Αυτόν και να παραβεί την εντολή Του, ως συνέπεια όχι ως τιμωρία αυτού του πράγματος, αυτής της επιλογής του, θα ήταν ο θάνατος, «η δ᾽αν ημέρα φάγητε απ᾽αυτού, θανάτω αποθανείσθε». Θα αποθάνετε. Δεν τους είπε θα σας τιμωρήσω με θάνατο. Δεν τους τιμώρησε ο Θεός. Αλλά ήταν η συνέπεια της πράξης τους. Αυτό για να μην νομίζουμε ότι ο Θεός τιμώρησε τους πρωτοπλάστους. Δεν τους τιμώρησε ο Θεός, αλλά αυτοί οι ίδιοι επέλεξαν αυτή την κατάσταση και απέθαναν. Πρώτα απέθαναν ψυχικά, πνευματικά, αφού χωρίστηκαν από τον Θεό, και στη συνέχεια πέθαναν και σωματικά, μετά από την παρέλευση πολλών χρόνων.
Μετά, λοιπόν, την πτώση, αφού ο άνθρωπος ελεύθερα, εκούσια, επέλεξε να αυτονομηθεί, να γίνει θεός από μόνος του και να αυτοθεωθεί, μπήκε πλέον μέσα στη ζωή του ο πόνος, και ο θάνατος. Ο θάνατος είναι ένα στοιχείο το οποίο είναι περιεκτικό. Μέσα σ’ αυτό το γεγονός του θανάτου περικλείεται η φθορά, ο πόνος, οι αρρώστιες, όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Όλα αυτά αποτελούν το γεγονός και τις συνέπειες της πτώσεώς μας.
Μεταπτωτικά, λοιπόν, ο πόνος είναι ένα φυσικό φαινόμενο πλέον. Μετά την πτώση μας, αυτό το οποίο δεν ήταν φυσικό, έγινε φυσικό, και παραμένει η ανθρώπινη φύση μέσα στον πόνο. Πονάμε από πάρα πολλές αιτίες και για πάρα πολλούς
λόγους, και ψυχικές, πνευματικές και σωματικές αιτίες. Ο άνθρωπος πονά σ’ όλο το είναι του.
