Πώς καρποφορούν
Στην εποχή της σποράς των αγρών ο Χριστός μιλά για την τύχη του σπόρου. Ήταν ο ίδιος σπόρος που έπεσε σε διάφορα μέρη. Γι’ αυτὸ και το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό. Έπεσε στο δρόμο και τον πάτησαν οι διαβάτες, τον έφαγαν τα πουλιά. Έπεσε σε μια περιοχὴ πετρώδη, πήγε λίγο να φυτρώσει, όμως σύντομα μαράζωσε, ξεράθηκε, γιατὶ δεν είχε υγρασία.
Έπεσε σε μέρος γεμάτο αγκάθια και μόλις βλάστησε, τον έπνιξαν. Όμως ένα μέρος του σπόρου έπεσε σε γή μαλακή, φρεσκοσκαμμένη και εύφορη. Αναπτύχθηκε και έφερε καρπὸ πολύ, εκατὸ φορὲς περισσότερο. «Ὁ σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ», εξήγησε ο Κύριος στους μαθητές Του. Και η γή είναι οι ψυχὲς των ανθρώπων.
Και αφού ερμήνευσε αναλυτικὰ το νόημα της παραβολής κατέληξε: «Ἐκεῖνο δὲ ποὺ ἔπεσε σὲ καλὸ ἔδαφος εἶναι ὅσοι μὲ καρδιὰ καλὴ καὶ ἀγαθὴ ἀκούουν τὸ λόγο, τὸν δέχονται καὶ καρποφοροῦν μὲ ὑπομονή». Απὸ αυτὰ τα δυό, αποδοχὴ και υπομονή, εξαρτάται η γόνιμη χριστιανικὴ ζωή.
Σε μια εποχὴ που μας κατακλύζουν ειδήσεις, ιδέες, αναγγελίες, προτροπὲς, που όλο ακούμε και όλο ξεχνάμε, έχει ιδιαίτερη σημασία να μην «ἀκοῦμε» απλώς το λόγο του Θεού, αλλὰ να τον «κατέχουμε». Ας προσπαθήσουμε να κρατήσουμε κάτι συγκεκριμένο για τη ζωή μας, να το στοχασθούμε, να το αφομοιώσουμε, να το βιώσουμε.
Μη μένουμε σε γενικότητες και αοριστίες και πολύ περισσότερο μη πέφτουμε στο λάθος να δεχόμαστε το θείο λόγο με την καρδιά πετρωμένη από την σκληροκαρδία και την προκατάληψη.
Ο σπόρος δεν καρποφορεί όμως απὸ τη μια μέρα στην ἀλλη. Μυστικὰ ανοίγει στο βάθος της γής ρίζες, απαλὰ σηκώνει το χώμα, σιωπηλὰ αναπτύσσεται και μεγαλώνει. Κι ο λόγος του Θεού ακολουθεί συχνὰ τον ίδιο δρόμο στις ψυχές. Σιγὰ – σιγὰ παρουσιάζει τις δυνάμεις του, βυθίζει τις ρίζες του στη ζωή μας, δίνει τους καρπούς του.
Μερικοὶ ανυπόμονοι παραπονούνται: «Τόσο καιρὸ μελετώ την Αγία Γραφή, πηγαίνω στην Εκκλησία, ακούω κηρύγματα, όμως δε βλέπω και πολλὴ προκοπή». Ποτὲ δεν πηγαίνει άδικα ο πνευματικὸς κόπος. Ας μην ανυπομονούμε που δα βλέπουμε πάντοτε άμεσα αποτελέσματα.
Μόνον ας φροντίζουμε με υπομονὴ να συνεχίζουμε τις προσπάθειές μας, να συμμορφωνόμαστε με το θέλημα του Θεού. Παρὰ τα εμπόδια και τις δυσκολίες που εμφανίζονται, ας προσπαθούμε να καρποφορούμε «ἐν ὑπομονῇ». Και θα μεστώνει σιγὰ σιγὰ ο καρπὸς χωρὶς ίσως να το καταλαβαίνουμε και εμείς οι ίδιοι.
Μητρόπολη Μαρωνείας και Κομοτηνής
