Γράφει ο Δημήτριος Π. Λυκούδης, θεολόγος.
Αφορμή για την εν λόγω «πνευματική» απορία στάθηκε η εικόνα, η εμφάνιση πολλών νέων που συναντώ, τόσο στο Πανεπιστήμιο όσο και στους δρόμους, στην τρέχουσα γύρω μας καθημερινότητα. Μαθητές, μικρά παιδιά, νέοι και νέες που μεταμορφώνουν την ωραιότητα του προσώπου και της υπάρξεώς τους, άλλοτε με ανούσια παιδαριώδη αυτοκόλλητα που παραπέμπουν και προϊδεάζουν σε μια πιθανή στο μέλλον δερματοστιξία, και, άλλοτε με ολοκληρωμένες επεμβάσεις (κυρίως μεγαλύτερες ηλικίες), σε τέτοια ποιότητα και έκταση επί του σώματός τους που, ειλικρινά, και μόνο στη θέα αυτών, δάκρυα αναδύονται από την καρδιά σου…! Αλήθεια, όμως, πόσο «αθώα» είναι μια τέτοια ενέργεια ως αυτή της δερματοστιξίας;
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα από χημικά εργαστήρια του Εθνικού Κέντρου Τοξικολογικών Ερευνών των Η.Π.Α., έχουν εντοπιστεί χαμηλά μεν, υπαρκτά δε, επίπεδα καρκινογόνων ουσιών στο μελάνι που χρησιμοποιείται για τη χάραξη της δερμαστοστιξίας. Οι βελόνες, η αμφίβολη, σχεδόν πάντοτε, προέλευση και ποιότητα της μελάνης, η αντίδραση του δέρματος, η συμπύκνωση της χρωστικής ουσίας και η τελική προσβολή των γειτονικών λεμφαδένων, καθώς το μελάνι μεταφέρεται μέσω του αίματος, όλα αυτά συμμαρτυρούν την καθόλου «αθώα» διαδικασία της δερματοστιξίας.
Παράλληλα, τα εμπορικά μελάνια, βάση των οποίων γίνονται οι περισσότερες δερματοστιξίες, εμπεριέχουν επικίνδυνους διαλύτες και μέταλλα (μόλυβδο, υδράργυρο κ.ά.), και δύνανται να οδηγήσουν ακόμη και σε καρκινικά μελανώματα ή, ακόμη χειρότερα, στην εμφάνιση ηπατοκυτταρικού καρκίνου!
Εξ επόψεως Ορθοδόξου Θεολογίας, η δερματοστιξία αποτελεί λοιδορία, έστω ακούσια, εναντίον του Παναγίου Θεού. Στην ουσία, η δερματοστιξία αποτελεί άρνηση, από μέρους μας, αποδοχής της θαυματουργού Θείας Πρόνοιας στην καθημερινότητά μας. Η ιερότητα του ανθρωπίνου σώματος, η οντολογία του ανθρωπίνου προσώπου παραγκωνίζονται, παραθεωρούνται. «Ούκ οίδατε ότι τα σώματα υμών μέλη Χριστού εστίν;» (1).
Καί στην Παλαιά Διαθήκη, όμως, γίνεται αναφορά στο ζήτημα αυτό, έστω με τις παρενέργειες της εποχής εκείνης: «και εντομίδας ού ποιήσετε επί ψυχή εν τω σώματι υμών και γράμματα στικτά ού ποιήσετε εν υμίν. Εγώ ειμί Κύριος ο Θεός υμών» (2).
Τα ιερά Λείψανα των αγίων της Εκκλησίας μας ως πηγή θείας χάρις και ευλογία, από τη μια πλευρά, σώματα «μουτζουρωμένα», τρόπον τινά, «αλλοιωμένα», μεταμορφωμένα, παράτυπα, από την άλλη! Κάνε σύγκριση από μόνος σου, φίλε αναγνώστη!
Εισέτι, το 50% όσων έχουν κάνει δερματοστιξία στο παρελθόν, μετά την παρέλευση χρόνων, έχουν μετανιώσει και ζητούν ολοθέρμως ν᾿ απαλλαγούν από αυτό. Αυτό γίνεται με χειρουργική εκτομή, δηλαδή, με βαθιά τριβή επί του δέρματος, ικανή να οδηγήσει ακόμη και στην ανάγκη (όχι πάντοτε, βέβαια), μεταμόσχευσης δέρματος. Σε ἀλλη περίπτωση, επιλέγεται η «λύση» – ο Θεός να την κάνει λύση – λέιζερ! Μια πολύμηνη ταλαιπωρία που ενεργοποιεί χημικές αντιδράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό (ένεκα των υψηλών θερμοκρασιών που επιφέρει, καταστρέφοντας τη χρωστική ουσία), ικανές και αυτές, με τη σειρά τους, να ενεργοποιήσουν καρκινογόνα μόρια.
Όσοι, πάλι, υποστηρίζουν ότι προβαίνουν στη χάραξη ιερών συμβόλων, όπως το σημείο του Τιμίου Σταυρού ή των αρχικών γραμμάτων του ονόματος του Κυρίου Ιησού Χριστού, δέον και πρέπον να κατανοήσουν ότι πρόκειται για μια πλάνη χείριστη της παραπάνω, καθώς «εκ δεξιών» ο πειρασμός ομιλεί και κινείται. Άλλωστε, η πίστη ενός εκάστου εκφράζεται ουχί χαρακτικώς και επιδερμικώς, αλλά μυσταγωγικώς-λειτουργικώς και ορθοπράκτως.
Προσοχή, λοιπόν! Τώρα ξέρουμε, γνωρίζουμε! Αλλοίμονο, εάν έμπρακτη απόδειξη κατάκτησης της ελευθερίας είναι η οικειοποίηση και ένδυση μιας επιζήμιας και επιβλαβούς ψυχοσωματικής παρεικόνας μας! Ας σεβαστούμε τα σώματα που μας χάρισε ο Θεός!