Πόσο μας συγκινεί η 28η Οκτωβρίου
Την 28η Οκτωβρίου ο Ελληνισμός πανηγυρίζει την επέτειο του ιστορικού ΟΧΙ, που βροντοφώναξε διά στόματος του τότε πρωθυπουργού ολόκληρο το Έθνος στον αδίστακτο έχθρό. Ημέρα εθνικής μνήμης και προβληματισμού. Ημέρα που μας φέρνει και πάλι μπροστά στην ένδοξη ιστορία μας και ξαναζωντανεύει το προγονικό μας ήθος.
Όσοι έζησαν το εφιαλτικό ξύπνημα της 28ης Οκτωβρίου του 1940 και στη συνέχεια υπέστησαν όλα τα δεινά της κατοχής και του πολέμου, συγκλονίζονται σήμερα και θαρρούν πως στ’ αυτιά τους ακόμα αντηχούν τα λόγια του πρωθυπουργικού διαγγέλματος. «Η στιγμή επέστη, που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμή της. Η Ελλάς δεν πολεμά διά την νίκη. Πολεμά διά την δόξαν και την τιμήν της».
Τότε η αδούλωτη ελληνική ψυχή αντιτάχθηκε σε οκτώ εκατομμύρια λόγχες και βγήκε αλώβητη ανάμεσα από τη φωτιά και το θάνατο. Η αθάνατη ελληνική δόξα φώτιζε τα μονοπάτια της νίκης και του θριάμβου και η Ελευθερώτρια Θεοτόκος σκέπαζε με το πέπλο της χάριτός της τον αγωνιζόμενο λαό. «Τα θηρία της αποκαλύψεως» ξερνούσαν φωτιά και σίδερο για να κάμψουν την αντίσταση της γενναίας ελληνικής ψυχής, αλλ’ εκείνη γονατιστή μπροστά στον Ελευθερωτή Χριστό έπαιρνε δύναμη και ελπίδα.
Το θαύμα του 40 ήταν θαύμα της πίστεως και της εθνικής ομοψυχίας. Το προγονικό εθνικό μεγαλείο ξαναβρήκε τους εκφραστές του. Ο Έλληνας στρατιώτης έγινε τότε σύμβολο ηρωισμού και αυτοθυσίας. Η φιλειρηνική Ελλάδα με τη γενναία αντίστασή της έριξε κεραυνούς και εδίδαξε τους λαούς πως πρέπει να μάχονται για τα ιδανικά.
Εβδομήντα δύο χρόνια έχουν περάσει από τότε και η εθνική επέτειος υποτονικά εορτάζεται από έναν λαό που περισσότερο ενδιαφέρεται για το τι θα φάει και τι θα πιεί και λιγότερο ασχολείται με τις ιστορικές μνήμες. Βέβαια τυπικά γίνονται οι δοξολογίες, οι παρελάσεις, οι ομιλίες στα σχολεία, ακούγονται τα μηνύματα των πολιτικών μας ηγετών, ουσιαστικά όμως διεξάγονται μέσα σ’ ένα κλίμα εθνικής και πνευματικής καταπτώσεως.
Ο σημερινός Έλληνας –έτσι τουλάχιστον δείχνουν τα γεγονότα- φαίνεται ότι απεργάζεται την αυτοκαταστροφή του. Κρημνίζει σύμβολα, ισοπεδώνει τον πολιτισμό του, καίει το ιστορικό του αρχείο, εκφυλίζεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Με αγωνία διαπιστώνουμε τη σήψη που σιγά σιγά επεκτείνεται σε ολόκληρο το σώμα της κοινωνίας μας. Δεν είναι μόνο η βία των εγκληματιών, η αντιεξουσιαστική μανία των αναρχικών, το εθνοκτόνο μικρόβιο της διχόνοιας, η σκοτεινή δράση των τρομοκρατικών οργανώσεων, αλλά κυρίως είναι η αδιαφορία του λαού για όσα συμβαίνουν γύρω του, η θανάσιμη αδιαφορία για μια επιδημία που συνεχώς εξαπλώνεται και απειλεί την ίδια του τη ζωή. Αυτό είναι το πιο ανησυχητικό φαινόμενο της συγχρόνου εκφυλισμένης ελληνικής πραγματικότητας.
Η Ελλάδα σήμερα είναι ανοχύρωτη πνευματικά. Τα νεύρα που συγκρατούν το σώμα της όρθιο παραλύουν. Οι εθνικοί κίνδυνοι μας κυκλώνουν από το Βορρά και την Ανατολή. Εξωτερικά υπάρχει ο φόβος και εσωτερικά αλληλοσπαρασσόμαστε. Οι εχέφρονες Έλληνες αγωνιούν για το μέλλον. Τι θα γίνει αν ξαφνικά κτυπήσει ο εχθρός; Με πιο σθένος θα πολεμήσει η νεολαία μας; Ποίος θα βγάλει από το λάκκο της περιφρονήσεως και της χλεύης τα ιδανικά; Θα ξαναβρεί τη δύναμη η ελληνική ψυχή να σηκώσει το ανάστημα της ή μήπως έχει προχωρήσει τόσο η σήψη, ώστε να έχει χαθεί κάθε ελπίδα;
Οι πρόγονοί μας πολέμησαν με πίστη και ομοψυχία. Αυτές οι δύο δυνάμεις δημιούργησαν το έπος της Αλβανίας. Εθνική ομοψυχία και πίστη είναι το μήνυμα της σημερινής μεγάλης εθνικής επετείου.
Να παραμερίσουμε τις διαφορές και τις αντιθέσεις και με ένα φρόνημα να βαδίσουμε το δρόμου του εθνικού μας μεγαλείου και της τιμής.
Το ΟΧΙ του 1940 ως σύμβολο αντιστάσεως κατά παντός εχθρού ας γίνει φωτεινό ορόσημο που θα καθοδηγεί το λαό μας στο δρόμο του θριάμβου και της νίκης.
Του Σεβ. Μητροπολίτη Φθιώτιδος Νικολάου
