Γέροντα Τρύφωνα του Βάσον
Πολλοί λένε ότι ο Θεός είναι ένα παραμύθι, μια ωραία, αλλά δύσκολα πιστευτή ιδέα. Αν ο Θεός που θα ήθελαν να πιστέψουν είναι αληθινός, δεν θα ήταν πιο εύκολο να τους εμφανιστεί και μετά αυτοί να τον ακολουθήσουν; Και αν είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε τον Θεό, γιατί δεν μας διευκόλυνε ο ίδιος να τον βρούμε;
Αυτά είναι ερωτήματα που οι άνθρωποι θέτουν συχνά, τουλάχιστον στον εαυτό τους. Πολλοί θέλουν να πιστέψουν ότι υπάρχει Θεός που μεριμνά για αυτούς και που μπορεί να τους βοηθήσει στον καθημερινό τους αγώνα, αλλά δεν μπορούν να παραδοθούν στην πίστη. Η μηδενιστική φιλοσοφία που διακατέχει την καρδιά πολλών νέων σήμερα εδράζεται στην απόγνωση μιας εποχής, που έχει δει τόσους πολέμους, τόση φτώχεια, τόσα εγκλήματα ακόμα τόση παιδική κακοποίηση και που το μέλλον αχνοφαίνεται χωρίς ελπίδα. Με τόση οδύνη να κυριαρχεί στον κόσμο, πού μπορεί να βρίσκεται ο Θεός;
Πού είναι ο Θεός; Είναι στην ανατολή του ήλιου. Είναι στα μεγαλόπρεπα βουνά και στην απέραντη θάλασσα. Είναι στο τρυφερό άγγιγμα του μητρικού χεριού. Είναι στα λόγια της συγχώρησης που προφέρει ο ιερέας μετά την εξομολόγηση. Είναι στο χαμόγελο της ηλικιωμένης γυναίκας όταν βλέπει ένα ζευγάρι να κρατιούνται χέρι – χέρι. Είναι στο θαύμα του σύμπαντος μια σκοτεινή νύχτα. Είναι στο γέλιο ενός παιδιού που παίζει. Είναι στη ζεστασιά της επαφής με ένα μικρό ζωάκι.
Είναι πάνω στο Σταυρό που σήκωσε ο Υιός του Ανθρώπου. Είναι στον άρτο και στον οίνο που γίνονται σώμα και αίμα Του. Είναι στο Πνεύμα που μεταμορφώνει τις καρδιές και απεργάζεται αγίους. Είναι πιο κοντά μας και από την ανάσα μας, πιο στοργικός και από το χάδι της γιαγιάς στο μέτωπό του άρρωστου εγγονού της.
Είναι παντού, δεν υπάρχει κάπου που δεν είναι. Πληροί τα πάντα. Μπορείς να τον δεις παντού, φθάνει μόνο να είναι η καρδιά και τα μάτια σου ανοιχτά.