Αρχιμ. Θεοδόσιου Μαρτζούχου
Αυτός, λοιπόν, ο άνθρωπος ήταν στρατιωτικός πρώτα. Είχε γίνει ένα θαύμα στη ζωή του με τον Χριστό. Τύλιξε έναν γυμνό νεκρό με την κάπα του και ο Χριστός μετά του παρουσιάστηκε φορώντας την κάπα που είχε δώσει στον γυμνό εκείνος. Αυτός αργότερα έγινε επίσκοπος στην Τουρώνη όπως λεγόταν τότε, την σημερινή Τουρ της Γαλλίας. Αυτός, λοιπόν, στα γεράματά του, όντας Δεσπότης της περιοχής, είχε τη χάρη του Θεού και έκανε θαύματα.
Όπως ξέρετε, έξω από τις εκκλησίες μαζεύονται ζητιάνοι. Όταν μετά τη Λειτουργία έβγαινε ο Δεσπότης από τον ναό, παρουσιαζόταν το εξής απίθανο θέαμα: ένας κουτσός, μόλις συνειδητοποιούσε ότι βγαίνει ο Δεσπότης, έφευγε τρέχοντας. Οι άνθρωποι λέγανε:
Μα τι στο καλό κάνει αυτός; Μόλις ο Δεσπότης πάει να βγει από την εκκλησία ο κουτσός φεύγει τρέχοντας.
Κάποια, λοιπόν, μέρα οι παπάδες τον πιάσανε και του λένε:
Καλά γιατί όταν βγαίνει ο Δεσπότης φεύγεις τρέχοντας.
Και απαντάει αυτός:
Τι λέτε; Να βγει ο Δεσπότης να με δει και να με κάνει καλά; Μετά πως θα ζητιανεύω;
Τραγωδία! Έτσι είμαστε και μείς. Μην τα ψάχνετε. Και μεις φοβόμαστε να μη μας κάνει καλά ο Χριστός και μετά θα μας λείψει η «πνευματική ζητιανιά» στην αμαρτία. Συνηθίσαμε στην κατάστασή μας και δεν θέλουμε ούτε ο Χριστός να μας την αλλάξει. Βέβαια δεν είμαστε κουτσοί σαν τον ζητιάνο του αγίου Μαρτίνου, αλλά έχουμε άλλα προβλήματα, τα οποία τα κουβαλάμε στον εσωτερικό μας χώρο και είναι ακόμα χειρότερα. Γιατί είναι πιο δύσκολα. Το να έχουμε μια εξωτερική αναπηρία είναι και έλεος καμιά φορά από τον Χριστό. Τα εσωτερικά είναι τα πιο δύσκολα.
Πηγή:www.enoriako.info/ Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος