Ἕνα καλό ἔργο, καμωμένο ἀθόρυβα ἀξίζει περισσότερο ἀπό ἕνα καλό ἔργο πού συνοδεύεται ἀπό ἐξηγήσεις καί ἀσύγκριτα περισσότερο ἀπό τήν καλύτερη πνευματκή ἐξήγηση χωρίς καλό ἔργο. Ἀπό τόν ἅγιο Νικόλαο Μύρων τῆς Λυκίας δέν ἔχουν μείνει τά λόγια του, τά ἔργα του ὅμως παραμένουν. Σέ τρεῖς περιπτώσεις ὁ ἅγιος, χωρίς νά δώσει καμία ἐξήγηση, πῆγε στό σπίτι ἑνός φτωχοῦ ἀνθρώπου καί πέταξε κρυφά μέσα ἀπό τό παράθυρο ἕνα πουγγί μέ χρυσάφι.
Κάποιος γέροντας ἀπό τίς σκῆτες τῆς Αἰγύπτου ἀρρώστησε κάποτε βαριά καί ἐπιθύμησε νά φάει λίγο φρέσκο ψωμί, μία καί τό ψωμί πού ἔτρωγαν οἱ μοναχοί ἐκεῖνο τόν καιρό, τό ξήραιναν στόν ἥλιο καί ἔτσι διατηροῦνταν. Κάποιος μοναχός ἄκουσε τήν ἐπιθυμία τοῦ γέροντα καί χωρίς νά πεῖ τίποτα σέ κανέναν, ἔφυγε ἀπό τήν Σκήτη καί πῆγε σέ μία μακρινή πόλη, ὅπου ἀγόρασε φρέσκο ψωμί γιά τόν ἀσθενῆ γέροντα. Μαθαίνοντας ἀργότερα ὁ γέροντας τόν κόπο αὐτοῦ τοῦ μοναχοῦ, δέν ἤθελε νά φάει τό ψωμί. Εἶπε: «Αὐτό εἶναι τό αἷμα τοῦ ἀδελφοῦ μου!». (Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ἀδελφός τό προμηθεύτηκε μέ μεγάλη δυσκολία καί καταβάλλοντας μεγάλο κόπο). Ὕστερα οἱ ἄλλοι μοναχοί ἱκέτευαν τό γέροντα νά φάει λέγοντας του: «Μήν περιφρονεῖς τή θυσία τοῦ ἀδελφοῦ». Ποιά ἐξήγηση, ποιά λόγια ἀδελφικῆς ἀγάπης μποροῦν ποτέ νά ἀντικαταστήσουν αὐτή τήν ἁπλή καί σιωπηλή πράξη ἀδελφικῆς ἀγάπης;
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος