«Αύτη ημέρα ην εποίησεν ο Κύριος
αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή» (Ψαλμού ριζ΄, 24)
Εορτάζουμε ευφροσύνως την Ανάσταση εκ των νεκρών του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στην τεταραγμένη εποχή μας, κατά την οποία ο λαός του Θεού ευρίσκεται εν απορία και συνοχή καρδίας περί των μελλόντων στον κόσμο. Ωστόσο, η πανήγυρις της Εκκλησίας μας παρέχει την ευκαιρία να επισημάνουμε ότι:
α΄. Η ανανέωση της ανθρωπίνης φύσεως
Η Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού εγκαινίασε την οδό της ανανεώσεως της ανθρωπίνης φύσεως.
Ο απόστολος Παύλος ομιλεί για την ανανέωση και εννοεί το προοδευτικό εξαγιασμό των πιστών, γράφοντας: «ο έσωθεν άνθρωπος ανακαινούται ημέρα και ημέρα» (Προς Κορινθίους Β΄, δ΄, 16).
Οι βαπτισμένοι πρέπει να απαλλάσσονται από την «παλαιάν ζύμην» για να γίνουν «νέον φύραμα» (Προς Κορινθίους Α΄, ε΄, 7,) πρέπει να αποβάλουν τον παλαιό άνθρωπο «να ενδυθούν τον νέον» (Προς Κολοσσαείς γ΄, 10, Προς Εφεσίους δ΄, 22 και εξής) και να ζήσουν μια καινούργια ζωή χωρίς αμαρτίες, υπακούοντας και τηρώντας το άγιο θέλημα του Θεού (Προς Ρωμαίους στ΄, 4). Το παράδειγμα προς μίμηση είναι ο Ιησούς Χριστός, η εικόνα του Θεού (Προς Ρωμαίους η΄, 29, Προς Κορινθίους γ΄, 16∙ δ΄, 4∙ Προς Κολοσσαείς α΄, 15). Μιμούμενοι τον Ιησού Χριστό ανακαινίζουμε μέσα μας την εικόνα του Δημιουργού (Προς Κολοσσαείς γ΄, 10∙ Γενέσεως α΄, 27). Αυτή η πνευματική εργασία σημαίνει ακριβώς να ενδυθούμε τον Χριστό, όπως τονίζουν τα αποστολικά κείμενα (Προς Ρωμαίους ιγ΄, 14).
Αυτή η θαυμαστή ανανέωση επιτυγχάνεται εφ΄ ενός με το λουτρό της παλιγγενεσίας, δηλαδή το μυστήριο του αγίου Βαπτίσματος που είναι απαραίτητο για την σωτηρία, αλλά και με την γέννηση από το Άγιο Πνεύμα (Ιωάννου γ΄, 5, 8), κατά τον ευαγγελιστή Ιωάννη, που τονίζει ότι «το γεγεννημένον εκ της σαρκός σαρξ εστι, και το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος πνεύμά εστι» (Ιωάννου γ΄, 6).
Το μέσο γι΄ αυτή την ανανέωση είναι το γάλα του λόγου του Θεού (Α΄ Πέτρου β΄, 2), η αλήθεια που εργάζεται μέσα μας την δικαιοσύνη, την αγιότητα (Προς Εφεσίους δ΄, 24), την πίστη (Προς Γαλάτας ε΄, 5). Έτσι, ο πιστός οδηγείται σ΄ αυτή την γνώση που ανανεώνει βαθμιαία μέσα του την εικόνα Εκείνου που τον δημιούργησε (Προς Κολοσσαείς γ΄, 10).
β΄. Διέλυσε τον φόβο των μαθητών Του.
Ο έξω της Εκκλησίας κόσμος ταράσσεται και αγωνιά. Ο Κύριος όταν αναστήθηκε εμφανίσθηκε στους φοβισμένους μαθητές Του για να τους εμψυχώσει, επειδή ο φόβος είχε κυριεύσει την ψυχή τους και ήσαν φυλακισμένοι στο υπερώο της Ιερουσαλήμ. Κατά τον ίδιο τρόπο το κοσμικό φρόνημα φυλακίζει τους ανθρώπους στον φόβο και στην αμαρτία, ο αναστάς όμως Κύριός μας διαλύει τους φόβους μας που κυριαρχούν στην κοινωνία μας και στην ζωή μας. Πάντοτε και ιδιαιτέρως μάλιστα στην εποχή μας.
Όσο ζοφερές, απειλητικές και αβέβαιες και αν είναι οι συνθήκες στις οποίες ζούμε, οι πιστοί άνθρωποι ακούν τον αναστάντα Κύριό μας να τους διαβεβαιώνει «μη φοβείσθε» (Ματθαίου κη΄, 10), «μη ταρασσέσθω ημών η καρδία, μηδέν δειλιάτω» (Ιωάννου ιδ΄, 27). «Πιστεύετε εις τον Θεόν και εις εμέ πιστεύετε» (Ιωάννου ιδ΄, 1), «εγώ νενίκηκα τον κόσμο» (Ιωάννου ιστ΄, 33).
γ΄. Καινότητα και Αγιότητα. Η ανακαίνιση της ζωής έδωσε νέο νόημα ζωής
Η αμαρτία με τις συνθήκες και τις πρακτικές της δεν θα κυριαρχήσουν όσο και αν απειλούν το πρόσωπο του ανθρώπου και την ζωή του, ο Κύριός μας καλεί να ακούσουμε το αισιόδοξο μήνυμά Του.
«Ιδού καινά ποιώ τα πάντα» (Αποκαλύψεως κα΄, 5).
Από το κενό μνημείο πήγασε η νέα ζωή που δεν φθείρεται από την αμαρτία και κάθε πονηρία. Ο παλαιός κόσμος που ήταν υποδουλωμένος στη δύναμη της αμαρτίας νεκρώθηκε, διαλύθηκε από την λαμπρότητα του φωτός της αγιότητος, που ανέτειλε από τον ζωοδόχο τάφο. Με την αγιότητα φανερούται η καινότητα της νέας δημιουργίας.
δ΄. Προς την αιώνια εορτή
Στην εορτή του Πάσχα προγευόμαστε την χαρά της αιωνίου εορτής για την οποία η αγία Γραφή προαναγγέλει: «Αύτη ημέρα ην εποίησεν ο Κύριος αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή» (Ψαλμού ριζ΄, 24).
Ο Αναστάς Χριστός, με την Ανάσταση και Ανάληψη, εγκαινίασε στο πρόσωπό Του ένα νέο και ζωντανό δρόμο που οδηγεί στα άδυτα του ουρανού (Προς Εβραίους ι΄, 19 και εξής). Στην Αποκάλυψη περιγράφεται αυτή η τελική φάση της εσχατολογικής ανανεώσεως. Η πόλη του Θεού είναι η νέα Ιερουσαλήμ (Αποκαλύψεως γ΄, 12 και κα΄, 2), γεμάτη από την παρουσία του Θεού (Ιεζεκιήλ μη΄, 35). Στολισμένη σαν νύμφη η κατοικία του Θεού μαζί με τους ανθρώπους είναι η υπέρτατη πραγματοποίηση του μυστηρίου του Θεού. «Ο Θεός έσται μετ΄ αυτών» (Αποκαλύψεως κα΄, 3), διαπιστώνει η αγία Γραφή.
Η Εκκλησία μας καλεί να εορτάσουμε, να χαρούμε τις θαυμαστές αυτές προοπτικές της ζωής, της πίστεως και της λυτρώσεως, Μας καλεί να ανακαινισθούμε να προσευχηθούμε, ώστε εξαγνισμένοι από κάθε παλαιότητα, να επιτύχουμε, να γίνουμε νέες υπάρξεις που θα εισέλθουν να εορτάσουν στον ουρανό την αιώνια εορτή του αναστάντος Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Πατέρες και Αδελφοί,
Χριστός Ανέστη ! Αληθώς Ανέστη !