Προσοχή από τον κίνδυνο που καραδοκεί και απειλεί το σώμα ή την ψυχή. Αυτό το «πρόσεχε!» είναι συγχρόνως και ευχή: Μην πάθεις κακό!
Κι όμως η πείρα της ζωής μάς λέει πως από τα λάθη και τα παραπατήματα μαθαίνει ο άνθρωπος, αν θέλει, βέβαια, να μάθει. Αυτά συνετίζουν, ωριμάζουν και αναπτύσσουν την προσωπικότητα του καθενός.
Ασφαλώς είναι δύσκολο και οδυνηρό, όταν έρχονται δοκιμασίες, αναποδιές, απροσδόκητα γεγονότα. Είναι οι περιπτώσεις που όσο και να προσέξεις δεν ξεφεύγεις τον κίνδυνο. Ποιού η ζωή δεν έχει δυσκολίες; Ποιός πέρασε τα χρόνια χωρίς να γευτεί θλίψεις, ασθένειες, αναποδιές;
Το «πρόσεχε!», που η έννοια και το ενδιαφέρον αυτού που μας αγαπά θα μας πει, μακάρι να συνοδεύεται με απομάκρυνση των κινδύνων. Όμως, κι αν αυτό δεν γίνει, ας μην απογοητευόμαστε και διαλυόμαστε. Τόποτα δεν είναι τυχαίο. Η υπομονή και η εμπιστοσύνη στην αγάπη του Θεού μας, θα μας διδάξουν την αναγκαιότητα των δυσκολιών για να φτάσουμε στην ανάπαυση.
Γιατί, πέρα από τις δυσκολίες και τα προβλήματα, υπάρχει και η άλλη όψη της πορείας μας: Αυτής που έχει χαρά και πληρότητα. Υπάρχουν και οι μέρες που η καρδιά γεμίζει από ανέκφραστη αγαλλίαση και ανεξήγητη ειρήνη.
Ωστόσο, υπάρχει και μια άλλη θεώρηση του «Πρόσεχε!». Είναι αυτή της συνειδητοποίησης πως ό,τι και να κάνεις, όσο και να’ σαι προσεκτικός, αν ο Θεός δεν προφυλάξει, «εις μάτην κοπιώμεν». Πίσω και πέρα απο μας υπάρχει η σκέπη του μεγάλου Θεού μας, η σκέπη της Παναγίας μας, η σκέπη των αγίων, όπως και η σκέπη των αγγέλων. Πόσες φορές ήρθαν τα πράγματα έτσι που δεν περιμέναμε και αποφύγαμε τα χειρότερα! Αλλά και πόσες φορές άλλαξε η πορεία των γεγονότων προς το θετικότερο, κι ας μην το υπολογίζαμε.
Δεν είναι εύκολο να εξηγήσεις τα συμβαίνοντα! Ποια λογική συνέπεια μπορεί να βρεθεί στα γεγονότα που δεν περιμέναμε; ποιος μπορεί με σιγουριά να μιλήσει για την εξέλιξη ενός γεγονότος. Όλα μπορεί να αλλάξουν και να ανατραπούν.
Μακάρι να μπορούσαμε να προσέχουμε τον γύρω μας κόσμο που ζητά λίγη συμπαράστση στον πόνο του!
Μακάρι να μπορούσαμε να προσέχουμε τον εαυτό μας από την αυτάρκεια, τη φιλαυτία και την πώρωση.
Μακάρι να μπορούσαμε να βλέπαμε πίσω από τα φαινόμενα τα γινόμενα, ώστε να μην πανικοβαλλόμαστε στις αποτυχίες και να μη θεωρούμε δεδομένες τις όποιες επιτυχίες μας.
Τότε το «πρόσεχε!» θα’ ναι η προτροπή που θα δεχόμαστε από όσους μας αγαπούν ακόμα, αλλά και η προτροπή του εαυτού μας προς τον εαυτό μας, για να δεί τον γύρω του κόσμο χωρίς μυωπικό φακό, χωρίς φιλαυτία και εγωκεντρισμό, για να μπορεί να βλέπει την ομορφιά της ζωής, νυν και αεί.
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος