Κύριε ο Θεός ημών, ειρήνην δος ημίν, πάντα γαρ απέδωκας ημίν». Δώσε μας την ειρήνη της ανάπαυσης, την ειρήνη του Σαββάτου, την ειρήνη που δεν γνωρίζει νύχτα. Γιατί, όλα αυτά τα ωραία πράγματα θα διαγράψουν την πορεία τους και θα φύγουν. Ναι, όλα είναι φτιαγμένα για να έχουν ένα πρωί κι ένα βράδυ.
Όμως η έβδομη ημέρα δεν έχει βράδυ και ο ήλιος δεν δύει, αφού εσύ την αγίασες για να διαρκεί στην αιωνιότητα. Και η φωνή της Γραφής σου, μιλώντας μας για την έβδομη ημέρα, μας αναγγέλλει τούτο: όπως εσύ αναπαύθηκες την έβδομη ημέρα, όταν τελείωσες τα «λίαν καλά» έργα σου, που ωστόσο άκοπα δημιούργησες, έτσι κι εμείς, όταν θα έχουμε τελειώσει τα έργα μας, που είναι καλά μόνο επειδή είναι δώρα σου, θα αναπαυθούμε στους κόλπους σου για το Σάββατο της αιώνιας ζωής.