Το συναξάρι της 27ης Δεκεμβρίου μάς πληροφορεί για τον Άγιο Στέφανο. Συγκυριακός ο εορτασμός (δύο μέρες μετά τα Χριστούγεννα) που στέλνει όμως τα μηνύματά του. Ο νεογέννητος Ιησούς δεν έρχεται για να χαρίσει υλικά αγαθά, για να υποσχεθεί καλοπέραση και να μιλήσει για δόξες. Έκανε υπερβάσεις και ζητά και απ΄ όλους μας το ανάλογο.
Ο αύριο εορταζόμενος Άγιος Στέφανος άκουσε τον Κύριο και έπραξε με άριστα και ζηλευτά. Ήταν πρώτος στους διακόνους, αλλά και πρώτος στο μαρτύριο. Κατέκτησε έμπονα και έμπρακτα πρωτότυπες πρωτιές, χάρη σ’ αυτές έλαβε ότι λέει τ’ όνομά του, τον αμάραντο της αγιότητας στέφανο. Του δόθηκε στον αγρό της ιεραποστολής, στην γειτονιά της συκοφαντίας, στον τόπο του λιθοβολισμού.
Αναμφισβήτητα η επίγεια πορεία του ταιριάζει σε πολλά μ’ εκείνη του Χριστού. Είχε δύναμη για να υπερασπίζεται την αποστολή που είχε αναλάβει. Διέθετε την τόλμη να σταθεί ενώπιον των αρχόντων. Θαυματούργησε όταν οι ανάγκες των συνανθρώπων του το απαίτησαν. Η συγχώρεση στους διώκτες του θύμισε Γολγοθά. Σταθμοί της ζωής ταυτόσημοι μ’ Εκείνου, άρα και αστείρευτοι κρουνοί έμπνευσης.
Άλλαξαν και διαφέρουν οι καιροί μας, οι συνήθειες μας και οι αποφάσεις μας. Λιποτακτούμε εύκολα από την αλήθεια, αποφεύγουμε την υπόσχεση, κολακεύουμε τον ισχυρό, όπου και αν βρίσκεται αυτός. Καταφεύγουμε στην φτηνή δικαιολογία και αποστρεφόμαστε την σθεναρή ομολογία. Δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας κανενός είδους θυσία∙ αν και δεν γνωρίζουμε πότε άμεσα ή έμμεσα θα κληθούμε να δείξουμε θάρρος σε έλεγχο, σε αμφισβήτηση, σε διωγμό. Εμείς σήμερα σκεφτόμαστε μόνο τιμές κοσμικές, θέσεις παροδικές και συζητήσεις εφάμαρτες. Επιδιώκουμε, διεκδικούμε, επιζητούμε να διατηρήσουμε οφίκια με κάθε τρόπο και θυσία, έως και υποκρισία.
Τα της βιωτής και της τελευτής του Αγίου Στεφάνου μάς τα αναγγέλλει αύριο το εορτολόγιο και το αποστολικό ανάγνωσμα. Δεν γίνεται η υπενθύμιση για να κλάψουμε, να θαυμάσουμε, να συγκινηθούμε. Αντίθετα, έρχονται ως πρόκληση αν χρειασθεί να αντιγράψουμε, να αναλογισθούμε, να αναμετρηθούμε. Είχε πίστη που φέρνει την ελπίδα, που γεννά την βεβαιότητα και που παραπέμπει στο Θεό.
Ο τιμώμενος Άγιος με την ζωή του, την ομολογία του, το μαρτύριό του απέδειξε περίτρανα ότι δεν προσποιήθηκε τον χριστιανό, αλλά μιμήθηκε τον Χριστό. Όχι από συνήθεια, αλλά με συναίσθηση λόγων και πράξεων∙ Πρωτοδιάκονος και Πρωτομάρτυρας. Απομένει σ΄ όσους τον θυμούνται, τον τιμούν και τον σκέφτονται, να πράξουν και τα ίδια αν απαιτηθεί. Κυρίως μη τον προσπεράσουν. Σε αίματα σαν του Αγίου Στεφάνου στερεώθηκε η Εκκλησία μας, αφού την πότισε πρώτα του Κυρίου το τίμιο και πανάγιο και ζωηρό Αίμα.
του Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομου Χρυσόπουλου