Ψυχοσωματική συντήρηση
Συνέχεια του αποστολικού αναγνώσματος της προηγούμενης Κυριακής (θα λέγαμε) ότι είναι αυτό που θ’ ακούσουμε αύριο. Πριν λίγες ημέρες πληροφορηθήκαμε για τις πτυχές, τις πρακτικές και τις συνέπειες του έργου των Αποστόλων. Ο ευαγγελισμός των εθνών δεν ήταν εύκολη εργασία.
Εναντιώνονταν σε ιδεολογίες, θεωρίες, πιστεύματα αιώνων τα οποία για να ξεριζωθούν χρειάζονταν θεία έμπνευση, αποφασιστικότητα και βεβαιότητα για τα διδασκόμενα. Δεν ήταν δηλαδή αναπαραγωγή παλαιών και πεπερασμένων θρησκευτικών δοξασιών, αλλά αποκάλυψη του Θεού στον άνθρωπο, όχι μόνο για το αύριο του, αλλά και -κυρίως- για το αιώνιο μέλλον του.
Στον αυριανό «απόστολο» θα δούμε μία άλλη διάσταση της κατηχητικής δραστηριότητας από τους εντεταλμένους γι’ αυτή. Τίθεται το θέμα της αμοιβής. Ο άνθρωπος αναμφισβήτητα δεν είναι μόνο πνεύμα αλλά και σώμα. Η μεν ψυχή τροφοδοτείται με την πίστη, η δε σάρκα με το φαγητό. Απαραίτητα και τα δύο στοιχεία, αρκεί να υπάρχει διάκριση.
Αφού λοιπόν ο άνθρωπος έχει ανάγκη και τα δύο, πρέπει να μεριμνά για την ψυχοσωματική του συντήρηση και να μη ζει σε βάρος των άλλων, εκμεταλλευόμενος την αγάπη, τον σεβασμό και τον αυθορμητισμό τους. Οι κληρικοί είναι εκείνοι που βρίσκονται πολλές φορές ανάμεσα σε πυρά αρκετών που το αυτονόητο για τους άλλους, να θεωρούν υπερβολικό γι΄ αυτούς. Πρέπει οπωσδήποτε η οικονομική αμοιβή να είναι το μέσον για επιβίωση και όχι ο όρος της εργασίας. Υπάρχει απόσταση σημαντική της ανάγκης με τον σκοπό, του πλουτισμού με την υπερβολή , της αξιοπρέπειας με την αισχροκέρδεια. Ο λαός αντιλαμβάνεται τα πάντα. Αξιολογεί και ενεργεί αναλόγως.
Ακόμα και στην περίπτωση που ο κληρικός εργάζεται αφιλοκερδώς, πάλι θα ακούσει σχολιασμούς. Θα του προσάψουν κατηγορίες περί ψευδοαφιλαργυρίας, υποκρισίας και πονηρίας. Τ΄ άκουσε πρώτα ο Απόστολος Παύλος, το παράπονό του ήταν συγκεκριμένο και απολογήθηκε δεόντως. Οι απαιτήσεις της ζωής υπάρχουν και καλούν , ακόμα και τους εργάτες του πνεύματος, για να βρουν τις απαντήσεις άμεσα. Σπίτι, τροφή, ενδυμασία κλπ τα έχουν ανάγκη οι πάντες και για να την ικανοποιήσουν χρειάζονται χρήματα. Άλλωστε η πνευματική εργασία δεν εκτιμάται, άρα και δεν αμείβεται στην ουσία επαρκώς.
Το θέμα της μισθοδοσίας του εφημεριακού κλήρου είναι θέμα που αρκετές φορές δέχεται κριτική σκληρή, τέτοια που ακουμπά την άγνοια, την προκατάληψη και την κακεντρέχεια. Ξεχνούν πάντες ότι αυτό δεν είναι χάρισμα της Πολιτείας στην Εκκλησία, αλλά ανταπόδοση όσων Εκείνη παραχώρησε κατά καιρούς από την περιουσία Της για το κοινό καλό. Ισχυρές συμβάσεις έχουν δεσμεύσει αμφοτέρους για να καταβάλλονται οι ιερατικοί μισθοί. Αν επιτρέπονταν η άσκηση παράλληλου βιοποριστικού επαγγέλματος (εκτός του εκπαιδευτικού), θα ήταν σε βάρος του ποιμαντικού έργου.
Οι κάθε μορφής Ιεραπόστολοι φροντίζουν με κάθε μέσον για την πνευματική τροφοδοσία του λαού του Θεού και τα παιδιά Του φροντίζουν για την υλική τους υποστήριξη. Πρέπει να το αντιληφθούμε, οι περί του αντιθέτου απόψεις ακουμπούν την ουτοπία. Η διατήρηση του μέτρου θα είναι η ασπίδα απόκρουσης βελών κακοήθειας. Όχι ότι δεν θα υπάρξει και πάλι η κακόπιστη κριτική, αλλά τουλάχιστον δεν θα έχουν δοθεί δικαιώματα. Ταυτόχρονα πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι μεν κληρικοί θα ασκούν το λειτούργημά τους με την ίδια θέληση ανεξάρτητα των απολαβών, οι δε πιστοί ας προσπαθούν να ωφελούνται άσχετα αν οι ιερείς πληρώνονται προς τούτο. Ας καταλάβουμε ότι η σωτηρία δεν πωλείται, ούτε εξαγοράζεται, μόνο κατακτιέται. Αυτό ας φροντίσουμε, ποιμένες και ποιμενόμενοι, αμειβόμενοι και μη.
του Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομου Χρυσόπουλου για το dogma.gr
