Συνήλθε το διήμερο 3 και 4 Νοεμβρίου η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, της 166 ης Συνοδικής Περιόδου, προκειμένου να ασχοληθεί με τα θέματα της Ημερησίας Διατάξεως.
Μεταξύ των αποφάσεων των Συνοδικών Αρχιερέων, έλαμπε διά της απουσίας της κάθε νέα απόφαση σχετικά με το ζήτημα του πολύπαθου Λυκαβηττού και του π. Λουπασάκη, στον Ι. Ναό των Αγίων Ισιδώρων.
Πρέπει να αποκατασταθεί το κύρος της αρχιεροσύνης και αρχιεπισκοπικού θώκου, καθώς, όσο παρατείνεται η αδράνεια και ο εφησυχασμός επί του αυτού ζητήματος, μην αμφιβάλλετε, όλο και θα αναδύονται τέτοιες νέες θαυματοποιές και ιάσιμες ιερατικές περιπτώσεις που, μπροστά στην ατιμωρησία του π. Λουπασάκη, γιατί όχι, θα διεκδικούν μερίδα στην πίττα της δημοσιότητος, της παραγωγής θαυμάτων και όχι μόνο!!!
Αν πάλι όσα καταλογίζονται στον θαυματοποιό ιερέα είναι ψευδή, ο ίδιος, σεβόμενος τον αρχιεπίσκοπο, την Ι. Σύνοδο, την Εκκλησία του Χριστού, τον ίδιο τον εαυτό του, έπρεπε να είχε βγει προχθές και να είχε παραιτηθεί από της θέσεως του Λυκαβηττού. Έστι έκαναν οι άγιοι, αυτά μάς δίδαξαν οι Άγιοι Πατέρες.
Πού ακούστηκε να σε κατηγορούν, δικαίως ή αδίκως, και εσύ να χοντροστρώνεσαι στη θέση σου με τη δικαιολογία ότι «22 χρόνια τώρα έφτιαξα τόσα, εδώ είναι το σπίτι μου, εδώ θα είμαστε όλοι μαζί;».
Λίγο έως πολύ, γινόμαστε θεατές σε καταστάσεις που διδάσκουν ορθόδοξο ήθος ή, εν προκειμένω, περιπτώσεις άγευστες από ορθόδοξη γραμματολογία, πολύ δε περισσότερο από ορθόδοξη πνευματικότητα.
Το πιστεύω: η περίπτωση του Λυκαβηττού δεν τελείωσε! Μόλις άρχισε! Έχουν, λέτε, να βγουν πολλά ακόμη;
Ποιο καλλικέλαδο πουλάκι έχει σειρά να κελαηδήσει για όσα πραγματοποιούνται, και τώρα και άλλοτε, στον Λυκαβηττό;
Με εκτίμηση,
Ο Πυλωρός
Διαβάστε ακόμη: