Οι Άγιοι, κατά τον άγιο Ιωάννη το Δαμασκηνό, και όταν ζούσαν ήσαν γεμάτοι με τη χάρη του Θεού, και μετά την κοίμηση τους δε χωρίστηκε η χάρη του Θεού από τις ψυχές και από τα σώματα τους, από τους τάφους, από τα άγια λείψανά τους και από τις εικόνες τους.
Ακριβώς γι’ αυτό μπορούμε να δούμε ότι οι Άγιοι και όταν είναι παρόντες είναι απόντες, και όταν φεύγουν είναι μαζί μας. Εξηγούμαι: Όταν βλέπουμε έναν Άγιο, δεν παίρνουμε απλώς κάτι με τις σκέψεις που διατυπώνει ή με κάτι άλλο που θα μας δώσει, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι έχει αγιαστεί η ψυχή και το σώμα του.
Έχει γίνει ολόκληρος πυρ από την αγάπη του Θεού, και έτσι μας δίδει κάτι άλλο, το οποίο δεν παρέρχεται, το οποίο δεν περνά ποτέ. Και για να το δεχθεί αυτό ο άνθρωπος θα πρέπει να έχει ορισμένες προϋποθέσεις.
Αρχιμανδρίτου Βασιλείου
Πηγή: Ησυχαστήριο Αγίας Τριάδος