Οι ακολουθίες της δεν συμβαδίζουν χρονικά με το περιεχόμενο. Δηλαδή ο Όρθρος αντί το πρωΐ γίνεται από το προηγούμενο βράδυ, και ο Εσπερινός, αντί το βράδυ γίνεται το επόμενο πρωΐ . Αυτό γίνεται για πρακτικούς λόγους, αφού ο Εσπερινός συνδυάζεται με Θεία Λειτουργία.
Η εικόνα του Νυμφίου, ήδη από την αρχή της Μεγάλη Εβδομάδας μάς τονίζει την ερωτική σχέση που ο Θεός θέλει να έχει μαζί μας, γι’ αυτό και κινείται προς εμάς. Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής θα πει ότι ο Θεός «ως έρως υπάρχων και αγάπη, κινείται». Αυτή η κίνηση ζητά ανταπόκριση καθότι, κατά τον ίδιο άγιο, «ως δε εραστόν και αγαπητόν, κινεί προς εαυτόν πάντα τα έρωτος και αγάπης δεκτικά.»
Μέσα από τα κείμενα των Ευαγγελίων που θα ακουστούν τη Μ. Πέμπτη το βράδυ, που είναι η ακολουθία του Όρθρου της Μ. Παρασκευής – δηλαδή η ακολουθία των παθών -, θα φανεί και ο μεγάλος ψυχικός, καρδιακός πόνος του Κυρίου, η «έως θανάτου» λύπη Του. Κάποιοι ερμηνευτές είπαν πως ο πόνος αυτός, ο τόσο μεγάλος, δεν ήταν μόνο γιατί θα συναντούσε κατά μέτωπον το θάνατο «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρία», αλλά και γιατί για κάποιους η θυσία Του θα πήγαινε χαμένη.
Το να σου προσφέρεται ο άλλος και εσύ να αδιαφορείς· το να πεθαίνει για σένα και εσύ να σφυρίζεις αδιάφορα, αλήθεια, δεν είναι από τις μεγάλες μορφές πόνου; Όχι μόνο για την αχαριστία αλλά και γιατί η αγάπη του αγαπημένου δεν συνάντησε τον αγαπώμενο, δεν είχε πληρότητα και άρα εμπειρία ζωής.
Αυτό το «σήμερον κρεμμάται επί ξύλου» δεν είναι ανάμνηση του γεγονότος τότε επί Ποντίου Πιλάτου, αλλά η υπόμνηση της θυσίας Του για σένα σήμερα. Αν τη δεχτείς ως έκφραση της προσωπικής Του αγάπης, μπορείς να Τον «ακολουθήσεις όπου αν υπάγει», όσα στραβά και να σου τύχουν, όσες δοκιμασίες μικρές ή μεγάλες και να σου τύχουν. Γιατί η αγάπη Του είναι που θα σε βεβαιώσει για τη συμπόρευση Του, τη δύναμη και την υπέρβαση του σταυρού σου.
Μεγάλη Εβδομάδα: με τα δυνατά συναισθήματα και μηνύματα. Τα συγκλονιστικά γεγονότα στην Ιερουσαλήμ της εποχής του Χριστού, να παρουσιάζονται μπροστά μας ένα–ένα, αδυνατώντας να τα παρακολουθήσουμε με το μυαλό, παρά μόνο να τα ζήσουμε με την καρδιά ως μυστήρια. Μέσα στον κάθε Ορθόδοξο ναό, ο κάθε πιστός συμμετέχει μυστικά με το να θεωρεί τα γενόμενα, αναμένοντας το «Ανάστα ο Θεός», για να ζήσει μαζί με το Χριστό τη νίκη και το θρίαμβο της Ανάστασής Του και δι’ Αυτού και της δικής του.
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους