Γέροντα Τρύφωνα του Βάσον
Η πνευματική μελέτη, μαζί με την προσευχή, είναι απαραίτητα στοιχεία για την πορεία μας προς τον Θεόν, πρέπει όμως να συνοδεύονται από πνευματική καθοδήγηση, εξομολόγηση και αποδοχή της διόρθωσης.
Αν είμαστε τόσο εγωιστές και υπερόπτες, ώστε κάθε φορά που αντιμετωπίζουμε την κριτική κάποιου άλλου ή την προσπάθεια να μας διορθώσει, εμείς παίρνουμε τη θέση του συνηγόρου υπερασπίσεως του εαυτού μας, τότε το «εγώ» μας αποκτά ακόμη μεγαλύτερο έλεγχο επάνω μας και η ταπεινοφροσύνη ατονεί. Συχνά, οι κριτικές παρατηρήσεις των άλλων, που πολύ θα θέλαμε να τις αποκρούσουμε, μπορεί να γίνουν εργαλείο δικής μας αναγέννησης⸱ διότι η προσπάθεια διόρθωσης, ακόμη και αν γίνεται κακοπροαίρετα από κάποιον, μπορεί να γίνει ευκαιρία μεγάλης πνευματικής προόδου.
Θυμάμαι τον μακαριστό πνευματικό μου πατέρα, τον αρχιμανδρίτη Δημήτριο της Σαντα Ρόζα. Συκοφαντήθηκε σε δημόσιο χώρο από έναν τοπικό ιερέα. Όταν του το είπαν, ο πατήρ Δημήτριος σηκώθηκε από το γραφείο του, διέσχισε το δωμάτιο και άρχισε να κουρδίζει ένα ρολόι τοίχου. Τον ρώτησαν, γιατί δίνει τόσο λίγη σημασία στο γεγονός ότι τον διέβαλαν και τον διέσυραν τόσο άδικα και εκείνος απάντησε: «Αυτό θα γίνει αιτία να μου συγχωρεθούν πολλές αμαρτίες».
Ποτέ δεν ήταν εύκολο να προοδεύσουμε πνευματικά⸱ απαιτεί πολλή προσπάθεια εκ μέρους μας και μπορεί να συμβεί μόνο μέσα από την ταπείνωση, πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να περιμένουμε ότι θα μας ταπεινώσουν. Αν δεν αποφύγουμε τον πόνο και την ταπείνωση, αλλά μάθουμε να τα αποδεχόμαστε για τη σωτηρία μας, τότε θα αποκτήσουμε την αγιότητα και η ζωή μας θα αντανακλά πράγματι το λόγο του αποστόλου: «Εγώ έχω σταυρωθεί μαζί με τον Χριστό και δεν ζω πλέον εγώ, αλλά ζει μέσα μου ο Χριστός. Αυτή δε τη ζωή που ζω μέσα στο σώμα μου τώρα, τη ζω με τη Χάρη και τη δύναμη της πίστεως στον Υιό του Θεού, ο οποίος με έχει αγαπήσει και παρέδωσε τον εαυτό Του σε σταυρικό θάνατο για τη σωτηρία μου» (Γαλ. 2,20).